Met zoveel gepraat over Apple's M1 en smartphone-chips tegenwoordig, zou je kunnen horen over het “systeem op een chip” (SoC) ontwerpen die erin worden gebruikt. Maar wat zijn SoC's en hoe verschillen ze van CPU's en microprocessors? We leggen het uit.
System on a Chip: de snelle definitie
Een systeem op een chip is een geïntegreerd circuit dat veel elementen van een computersysteem combineert in een enkele chip. Een SoC bevat altijd een CPU, maar het kan ook systeemgeheugen, randapparatuurcontrollers (voor USB, opslag) en meer geavanceerde randapparatuur zoals grafische verwerkingseenheden (GPU's), gespecialiseerde neurale netwerkcircuits, radiomodems (voor Bluetooth of Wi-Fi) bevatten. Fi), en meer.
Een systeem op een chip-benadering staat in contrast met een traditionele pc met een CPU-chip en aparte controllerchips, een GPU en RAM die kan worden vervangen, geüpgraded of uitgewisseld als vereist. Het gebruik van SoC's maakt computers kleiner, sneller, goedkoper en minder energieverslindend.
GERELATEERD: Wat is Bluetooth?
Een korte geschiedenis van elektronische integratie
Sinds het begin van de 20e eeuw heeft de vooruitgang van de elektronica een voorspelbaar pad gevolgd met betrekking tot twee belangrijke trends: miniaturisering en integratie. Door miniaturisatie zijn individuele elektronische componenten zoals condensatoren, weerstanden en transistors in de loop van de tijd kleiner geworden. En met de uitvinding van de geïntegreerde schakeling (IC) in 1958, heeft integratie meerdere elektronische componenten gecombineerd tot een enkel stuk silicium, waardoor nog verdere miniaturisatie mogelijk is.
Microprocessors integreren elementen van een CPU op een enkele chip. Intel
Naarmate deze miniaturisering van elektronica in de 20e eeuw plaatsvond, werden computers ook kleiner. De vroegste digitale computers waren gemaakt van grote discrete componenten zoals relais of vacuümbuizen. Later gebruikten ze discrete transistors en vervolgens groepen geïntegreerde schakelingen. In 1972 combineerde Intel de elementen van een computer centrale verwerkingseenheid (CPU) tot een enkele geïntegreerde schakeling, en de eerste commerciële microprocessor met één chip werd geboren. Met de microprocessor zouden computers kleiner kunnen zijn en minder stroom verbruiken dan ooit tevoren.
GERELATEERD: De microprocessor is 50: een eerbetoon aan de Intel 4004
Enter the Microcontroller and System on a Chip
In 1974 bracht Texas Instruments de eerste microcontroller uit, een soort microprocessor met RAM en I/O-apparaten geïntegreerd met een CPU op een enkele chip. In plaats van aparte IC's nodig te hebben voor een CPU, RAM, geheugencontroller, seriële controller en meer, zou dat allemaal in een enkele chip kunnen worden geplaatst voor kleine embedded toepassingen zoals zakrekenmachines en elektronisch speelgoed.
De TMS1000-microcontroller maakte Simon (1979) mogelijk Milton-BradleyAdvertentie
In de meeste gevallen van het pc-tijdperk, met behulp van een microprocessor met afzonderlijke controller-chips, RAM en grafische hardware resulteerde in de meest flexibele, krachtige personal computers. Microcontrollers waren over het algemeen te beperkt om goed te zijn voor algemene computertaken, dus bleef de traditionele methode om microprocessors te gebruiken met discrete ondersteunende chips.
Onlangs heeft de drang naar smartphones en tablets de integratie nog verder geduwd dan microprocessors of microcontrollers. Het resultaat is het systeem op een chip, dat veel elementen van een modern computersysteem (GPU, celmodem, AI-versnellers, USB-controller, netwerkinterface) samen met de CPU en het systeemgeheugen in één pakket kan verpakken. Het is nog een stap in de voortdurende integratie en miniaturisering van elektronica die waarschijnlijk tot ver in de toekomst zal doorgaan.
Waarom een systeem op een chip gebruiken?
Door meer elementen van een computersysteem op één stuk silicium te plaatsen, wordt de stroombehoefte verlaagd, de kosten verlaagd, verhoogt de prestaties en vermindert de fysieke grootte. Dat alles helpt enorm bij het maken van steeds krachtigere smartphones, tablets en laptops die een kortere batterijduur gebruiken.
Apple is er bijvoorbeeld trots op capabele, compacte computerapparaten te maken. In de afgelopen 14 jaar heeft Apple SoC's gebruikt in zijn iPhone- en iPad-lijnen. Aanvankelijk gebruikten ze op ARM gebaseerde SoC's die door andere bedrijven waren ontworpen. In 2010 debuteerde Apple met de A4 SoC, de eerste iPhone SoC die door Apple was ontworpen. Sindsdien heeft Apple zijn A-serie chips met groot succes herhaald. SoC's helpen iPhones minder stroom te verbruiken, terwijl ze toch compact blijven en steeds capabeler worden. Andere smartphonefabrikanten gebruiken ook SoC's.
Advertentie
Tot voor kort verschenen SoC's zelden op desktopcomputers. In 2020 introduceerde Apple de M1, de eerste SoC voor desktop- en notebook-Macs. De M1 combineert een CPU, GPU, geheugen en meer op één stuk silicium. In 2021 verbeterde Apple de M1 met de M1 Pro en M1 Max. Alle drie deze chips leveren Macs indrukwekkende prestaties terwijl ze profiteren van de kracht in vergelijking met de traditionele discrete microprocessorarchitectuur die op de meeste pc's wordt aangetroffen.
Het silicium in de Apple M1, M1 Pro en M1 Max SoC's. AppleDe Raspberry Pi 4, een populaire computer voor hobbyisten, gebruikt ook een systeem op een chip (een Broadcom BCM2711) voor zijn kernfuncties, waardoor de kosten van het apparaat laag blijven (ongeveer $ 35) terwijl het voldoende stroom levert . De toekomst ziet er rooskleurig uit voor SoC's, die de traditie voortzetten van elektronische integratie en miniaturisatie die meer dan een eeuw geleden begon. Spannende tijden in het verschiet!
GERELATEERD: Wat is het verschil tussen Apple's M1, M1 Pro en M1 Max?
LEES VOLGENDE
- › Wake-on-LAN inschakelen in Windows 10 en 11
- › Hoe u sneller kunt streamen op uw tv
- › Hoe u de verlichting aanzet met uw wekker
- › Wat is no-code en is het de toekomst van technologie?
- › Wat is er nieuw in Chrome 96, nu beschikbaar
- › Waarom huren bedrijven hackers in?