Zapomniany bohater: dlaczego naukowiec stojący za szczepionką nie dostał ani grosza

0
1220

Kanadyjski biochemik Ian McLachlan kierował zespołem naukowców, których odkrycia są obecnie wykorzystywane przez największych twórców szczepionek przeciwko koronawirusowi. Chociaż zarabiają miliardy na sprzedaży szczepionek, McLachlan nie zyskał ani sławy, ani pieniędzy za swoją pracę. Forbes opowiada nieznaną historię człowieka, który jest przekonany, że pomógł uratować świat 0 akcji

Latem 2020 r., gdy ponad 200 000 osób dziennie było zarażonych nowym wirusem w szczytowym momencie pandemii, dyrektor generalny Pfizer Albert Burla i dyrektor generalny BioNTech Ugur Ahin weszli na pokład biznesowego odrzutowca lecącego do pagórkowatej wsi Klosterneuburg w Austrii. Ich celem był mały zakład produkcyjny o nazwie Polymun Scientific Immunbiologische Forschung, położony na zachodnim brzegu Dunaju. Burla i Shahin postanowili przekonać firmę do produkcji jak największej liczby nanocząstek lipidowych do nowej szczepionki COVID-19, która przygotowywała się do uzyskania awaryjnego zatwierdzenia regulacyjnego w Stanach Zjednoczonych.

Szczepionka Pfizer i BioNTech została opracowana przy użyciu technologii informacyjnego RNA (mRNA), która instruuje układ odpornościowy organizmu do walki z koronawirusem. Aby jednak bezproblemowo dostarczyć mRNA do ludzkich komórek, należało je upakować w mikroskopijne fragmenty tłuszczu – lipidy. Austriacka fabryka jest jedną z niewielu na świecie, która produkuje niezbędne nanocząsteczki lipidów, a Burla nalegał, aby Shahin osobiście uczestniczył w negocjacjach.

„Stworzenie cząsteczki mRNA jest bardzo łatwe” – mówi Burla. „Wyzwanie polega na tym, aby cząsteczka mRNA dostała się do komórek i przekazywała instrukcje”. Historia tego, w jaki sposób Moderna, BioNTech i Pfizer zdołały stworzyć ten niezbędny system dostarczania, do tej pory pozostała nieznana. Jest to zawiła saga 15 lat prawnych batalii i oskarżenia o zdradę i oszustwo. Jedno jest jasne: kiedy ludzkość potrzebowała sposobu na dostarczenie mRNA do komórek, aby powstrzymać pandemię, była tylko jedna niezawodna metoda i ani Pfizer, Moderna, BioNTech, ani żaden inny duży producent szczepionek nie uczestniczył w jej tworzeniu.

Człowiek, który może uratować każdego: jak miliarder z Niemiec przybliża opracowanie szczepionki przeciwko koronawirusowi

Dochodzenie, nad którym Forbes spędził kilka miesięcy, wykazało, że mało znany 57-letni kanadyjski biochemik o nazwisku Ian McLachlan był najbardziej zaangażowany w tę ważną metodę dostarczania. Jako dyrektor naukowy dwóch małych firm, Protiva Biotherapeutics i Tekmira Pharmaceuticals, McLachlan kierował zespołem, który opracował tę technologię. Ale dzisiaj prawie nikt – a już na pewno żadna firma farmaceutyczna – nie przyznaje otwarcie jego rewolucyjnej pracy. McLachlan nie zarobił ani centa na stworzeniu technologii, z której był u podstaw.

„Nie chciałem spędzać całego życia na sporach sądowych, ale nie mam dokąd pójść”, mówi McLachlan. – Rano wchodzę do internetu, czytam wiadomości, a połowa z nich dotyczy szczepionek. Są po prostu wszędzie. I nie mam wątpliwości, że te szczepionki są oparte na technologii, którą stworzyliśmy”.

Moderna Therapeutics zdecydowanie zaprzecza, jakoby jej szczepionka mRNA wykorzystywała system dostarczania McLachlana. Twórca szczepionek BioNTech, współpracujący z firmą Pfizer, mówi to z ostrożnością. Procesy są w toku, a w grę wchodzi dużo pieniędzy.

Moderna, BioNTech i Pfizer szykują się do sprzedaży w tym roku szczepionek o wartości 45 miliardów dolarów i nic nie płacą McLachlanowi. Inni producenci szczepionek, w szczególności Gritstone Oncology, niedawno licencjonowali technologię MacLachlan z firmami Protiva i Tekmira i płacą od 5% do 15% sprzedaży. McLachlan nie ma już praw do przychodów z technologii, ale podobny system opłat licencyjnych za szczepionki Moderna i Pfizer/BioNTech może wygenerować nawet 6,75 miliarda dolarów tylko w tym roku. Jak na ironię, propozycja prezydenta Joe Bidena dotycząca cofnięcia patentów na szczepionki przeciw COVID-19 prawdopodobnie sprawi, że odkrycia McLachlana będą niemożliwe do zarabiania pieniędzy.

Jak Pfizer zamierza uratować świat i jako pierwszy stworzy szczepionkę przeciwko koronawirusowi, wydając 1 miliard dolarów

Podczas gdy Moderna, Pfizer i BioNTech zaprzeczają wszystkiemu, dokumenty naukowe złożone w amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) pokazują, że ich szczepionki wykorzystują schemat dostarczania komórek niezwykle podobny do tego, który stworzył McLachlan i jego zespół: starannie dobrane lipidy, które uszczelniają mRNA w gęste cząstki podczas mieszania za pomocą etanolu i łącznika w kształcie litery T.

Moderna od lat twierdzi, że stosuje własny system dostarczania. Jednak kiedy firma zaczęła testować szczepionkę COVID-19 na myszach, użyła tych samych czterech rodzajów lipidów dostarczonych przez technologię McLachlana w identycznych proporcjach. Moderna twierdzi, że formuła testu przedklinicznego różniła się od samej szczepionki. Dokumenty, które firma dostarczyła później regulatorowi, pokazują, że jej szczepionka wykorzystuje te same cztery typy lipidów, co system dostarczania McLachlana, ale własną wersję jednego z lipidów i „nieco zmieniony” stosunek cząstek. Dokładne specyfikacje nie zostały jeszcze ujawnione.

Podobna historia dotyczy Pfizera i BioNTech. Z dokumentów FDA wynika, że ​​ich szczepionka wykorzystuje te same cztery rodzaje lipidów w prawie takim samym stosunku, jaki McLachlan i jego zespół opatentowali kilka lat temu, nawet jeśli jeden z tych lipidów jest nową odmianą ich własnej produkcji.

Ale nie wszyscy ignorują wkład McLachlana. „Musimy mu przyznać, że stworzył nanocząsteczkę lipidową” – mówi Catalin Kariko, naukowiec, który położył podwaliny pod rozwój leków mRNA jeszcze przed dołączeniem do BioNTech w 2013 roku. Jednak Cariko, obecnie uważana za kandydatkę do Nagrody Nobla, jest niezadowolona, ​​że ​​McLachlan nie pracował wystarczająco ciężko lata temu, aby pomóc jej stworzyć własną firmę mRNA przy użyciu jego technologii. „McLachlan może i jest świetnym naukowcem, ale brakowało mu wizji” – mówi.

Siedem lat temu McLachlan opuścił Tekmirę, porzucając swoje wybitne odkrycie i wszelkie potencjalne korzyści finansowe. Zmęczyły go niekończące się sądy i gry polityczne w branży biofarmaceutycznej. Teraz ma mieszane uczucia. Może został zignorowany, ale sam wie na pewno, że pomógł uratować świat. „Cały zespół poświęcił większość swojego życia na stworzenie tej technologii. Wkładają w to całe serce i duszę, mówi McLachlan. „Ci ludzie ciężko pracowali i dokładali wszelkich starań, aby ją powołać do życia”.

Zaprzysięgli wrogowie

W październiku 2013 r. Maclachlan, ówczesny dyrektor naukowy Tekmira Pharmaceuticals, wspiął się na wzgórze nad niemieckim miastem Tybinga, na szczycie którego znajdował się zamek Hohentübingen. Tego wieczoru odbył się koktajl na pierwszą Międzynarodową Konferencję Zdrowia i mRNA. Podczas wydarzenia McLachlan nawiązał rozmowę ze Stefanem Banselem, prezesem nowo powstałej firmy mRNA Moderna Therapeutics. McLachlan zaprosił Modernę do opracowania nowych leków z Tekmira w oparciu o innowacyjny system dostarczania leków. „Jesteś za drogi” – odpowiedział Bansel.

Ta rozmowa wywołała u McLachlana złe przeczucia. Podobnie jak obecność na przyjęciu jego byłego kolegi Thomasa Maddena, który został zwolniony z Tekmiry pięć lat wcześniej. W tym momencie McLachlan pracował nad swoim systemem dostarczania od ponad 10 lat, ale ludzie tacy jak Bansel wydawali się bardziej zainteresowani współpracą z Maddenem.

Rywalizacja między tymi dwoma naukowcami leży u podstaw sporu dotyczącego technologii dostarczania stosowanej w obecnych szczepionkach COVID-19. McLachlan i Madden spotkali się 25 lat temu, kiedy pracowali razem w małej firmie biotechnologicznej Inex Pharmaceuticals w Vancouver. McLachlan, który posiada doktorat z biochemii, dołączył do Inex w 1996 roku. Firma była jego pierwszą pracą po studiach podoktoranckich na Uniwersytecie Michigan Gene Lab.

Inex został współzałożony przez dyrektora naukowego Petera Callisa. W wieku 75 lat był długowłosym fizykiem, który wykładał na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej. Tam Callis założył kilka firm biotechnologicznych i wychował elitarną społeczność naukowców, czyniąc Vancouver centrum rozwoju chemii lipidów.

Inex miał już podstawy dla leku chemioterapeutycznego o niskiej masie cząsteczkowej, ale Callis był również zainteresowany terapią genową. Jego celem było dostarczenie materiału genetycznego o dużej masie cząsteczkowej, takiego jak DNA lub RNA, do pęcherza lipidowego, aby mógł być bezpiecznie transportowany jako lek do komórki. Biochemicy marzyli o tym przez dziesięciolecia, ale do tego czasu nikomu jeszcze nie udało się zrealizować ich planów.

CEO of Acuitas Therapeutics Thomas Madden/Getty Images

Korzystając z nowej metody, polegającej na mieszaniu detergentu z płynem, Callis i jego zespół w Inex z powodzeniem zamknęli małe cząsteczki DNA w mikroskopijnych pęcherzykach zwanych liposomami. Niestety system nie pozwalał na stabilne dostarczanie większych cząsteczek, wymagane w terapii genowej, w sposób, który byłby sensowny z medycznego punktu widzenia. Próbowali innych podejść, w tym etanolu, ale im się to nie udało. Inex „zebrał nanocząsteczkę lipidową, ale nie mógł jej użyć” do materiału genetycznego, wyjaśnia Kallis.

Inex była organizacją komercyjną, a nie laboratorium badawczym, więc skupiła się na bardziej obiecującym leku chemioterapeutycznym. Grupa terapii genowej została w dużej mierze rozwiązana. McLachlan zarządzał resztkami, dopóki nie zdecydował się odejść z firmy w 2000 roku. Zamiast pozwolić mu po prostu odejść, Callis przekonał McLachlana, aby zabrał wszystko na temat systemu dostarczania do nowej firmy. Tak narodziła się Protiva Biotherapeutics, w której Inex otrzymał mniejszościowy pakiet akcji. McLachlan został dyrektorem naukowym nowej firmy i zatrudnił na stanowisku dyrektora generalnego Marka Murraya, doświadczonego amerykańskiego dyrektora generalnego ds. biotechnologii z tytułem doktora. w biochemii.

Wkrótce dwóch chemików z Protiva, Lorne Palmer i Lloyd Jeffs, dokonało przełomowego odkrycia, które doprowadziło do nowej metody mieszania. Umieścili lipidy rozpuszczone w etanolu na jednym końcu fizycznego łącznika T, a materiał genetyczny w roztworze soli fizjologicznej na drugim, a następnie wystrzelili strumienie dwóch płynów, aby się zmieszały. Rezultat był dokładnie taki, na jaki liczyli: po zderzeniu lipidy utworzyły gęstą nanocząsteczkę, która natychmiast zaabsorbowała materiał genetyczny. Metoda była prosta, elegancka i skuteczna. „Różne metody stosowane w przeszłości były wyjątkowo niewiarygodne i nieskuteczne” – mówi McLachlan. „W ogóle nie mogły być użyte do produkcji”.

Jak próba stworzenia szczepionki przeciwko COVID-19 uczyniła francuskiego chemika miliarderem

Zespół, którym kierował, szybko opracował nową nanocząsteczkę lipidową, która składała się z czterech określonych typów lipidów. Były one również wśród lipidów użytych przez Inex w jej eksperymentach, ale cząsteczka McLachlana miała gęsty rdzeń, który znacznie różnił się od liposomów bąbelkowych opracowanych przez Inex. Zespół McLachlana obliczył dokładny stosunek czterech rodzajów lipidów, przy których łączenie ich było najskuteczniejsze. Wszystko zostało należycie opatentowane.

Szczepionki koronawirusowe firmy Moderna i Pfizer wykorzystują formę terapii genowej, która opiera się na cząsteczce przekaźnika RNA. Jednak naukowcy Protiva początkowo skłaniali się ku innym rodzajom terapii genowej i zastosowali interferencję RNA. Jeśli mRNA skłania organizm do wytwarzania białek terapeutycznych, interferencja RNA ma tendencję do tłumienia szkodliwych genów, dopóki nie wywołają choroby. Uzbrojona w system dostarczania McLachlan, Protiva rozpoczęła opracowywanie terapii interferencyjnej RNA z Alnylam, firmą biotechnologiczną z siedzibą w Cambridge w stanie Massachusetts.

W międzyczasie, poprzednia firma McLachlana, Inex, rozpadała się po tym, jak FDA odmówiła przyspieszenia swojego leku do chemioterapii. Inex zwolnił większość swoich pracowników, a następnie, mimo że zaledwie kilka lat temu wydzielił biznes Protiva, przeszedł na system dostaw. Zaczęła też współpracować z Alnylamem. W 2005 roku Callis zrezygnował, pozostawiając nemezis MacLachlana, Thomasa Maddena, odpowiedzialnym za system dostarczania Inex.

W 2006 roku Protiva i Alnylam opublikowali przełomowe badanie w czasopiśmie Nature, demonstrując pierwszy udany przypadek supresji genów u małp. Naukowcy wykorzystali system dostarczania opracowany przez zespół McLachlana.

Alnylam później stworzył Onpattro, lek zakłócający RNA do leczenia rzadkiej dziedzicznej postaci polineuropatii amyloidowej u dorosłych. Był to pierwszy w historii zatwierdzony przez FDA lek zakłócający RNA. Z dokumentów firmowych wynika, że ​​Alnylam wykorzystał system dostarczania McLachlan do opracowania Onpattro – z jednym wyjątkiem: Alnylam wykorzystał zmodyfikowaną wersję jednego z czterech lipidów opracowanych we współpracy z Thomasem Maddenem.

Wypalenie zawodowe

< p>W październiku 2008 r. Mark Murray, zatrudniony przez McLachlana do prowadzenia Protivy, stał w sali konferencyjnej Tekmira Pharmaceuticals, małej spółki giełdowej, którą właśnie przejął. Podobnie jak Protiva, Tekmira została stworzona przez firmę Inex, która została ostatecznie zlikwidowana rok temu, ale zdołała przenieść pozostałe aktywa do Tekmiry. Piętnastu byłych naukowców Inex zebrało się przed Murrayem, który po przejęciu przeniósł się do nowej firmy. Wśród nich był Thomas Madden. „Przepraszam, niedługo będziemy musieli się rozstać” – powiedział Murray.

Cena szczepień: dlaczego obowiązkowe szczepienia mają sens

Zwolnienie Maddena było jedną z konsekwencji masowego sporu sądowego po tym, że zarówno Inex, jak i Protiva pracowały osobno z Alnylamem nad systemem dostarczania leków. Kontrowersje trwały wiele lat. Na każdym nowym etapie Murray i McLachlan oskarżali Maddena i Callisa o przywłaszczenie ich pomysłów. Callis i Madden, obrażeni takimi oskarżeniami, wszystkiemu zaprzeczali. Czasami kontratakują, twierdząc, że Murray i McLachlan działali niewłaściwie.

Pierwsza runda rozpraw sądowych doprowadziła do zawarcia ugody w 2008 roku, na mocy której Protiva przejęła Tekmira. W połączonej firmie Murray objął stanowisko CEO, McLachlan jako Chief Science Officer, a Madden został wkrótce zwolniony. Pomimo poniesionych szkód Madden i Callis utworzyli nową firmę w 2009 roku, aby kontynuować współpracę z Alnylam. Tekmira odpowiedziała, pozywając Alnylama, twierdząc, że firma biotechnologiczna z Massachusetts spiskowała z Maddenem i Callisem, aby tanio przejąć system dostarczania McLachlana. Alnylam zaprzeczyła zarzutom i oczywiście odpowiedziała wzajemnym roszczeniem, twierdząc, że po prostu chciała współpracować z Maddenem i Callisem, aby stworzyć ulepszoną wersję jednego z czterech typów lipidów, które składają się na system dostarczania.

Ta runda procesów zakończyło się w 2012 roku, kiedy Alnylam zgodził się zapłacić Tekmirze 65 mln dolarów i zwrócić Tekimirze dziesiątki patentów. Wśród nich były patenty na ulepszony lipid, który Madden opracował dla Onpattro. Zgodnie z warunkami umowy, nowa firma Callis i Maddena otrzymała ograniczoną licencję na korzystanie z systemu dostarczania McLachlan do tworzenia od podstaw nowych produktów mRNA.

W trakcie zaciekłych sporów prawnych węgierska biochemik Katalin Kariko po raz pierwszy skontaktowała się z McLachlanem. Cariko była jedną z pierwszych osób, które zdały sobie sprawę, że system dostarczania McLachlan jest kluczem do prawdziwego potencjału leków mRNA. W 2006 roku zaczęła pisać listy do McLachlana, wzywając go do włączenia jej rewolucyjnego chemicznie zmienionego mRNA do swoich czterech systemów dostarczania lipidów. Zajęta sądami McLachlan odrzuciła jej ofertę.

Kariko się nie poddał. W 2013 roku poleciała na spotkanie z top managerami Tekmiry i ogłosiła, że ​​jest gotowa przenieść się do Vancouver i pracować bezpośrednio pod McLachlanem. Tekmira odmówiła. „Moderna, BioNTech i CureVac chcieli, żebym dla nich pracował, ale moja ulubiona, Tekmira, nie była zainteresowana” – mówi Kariko, która ostatecznie zatrudniła BioNTech.

Badania Catalin Carico odegrały kluczową rolę w opracowaniu szczepionek mRNA/Rebecca Miller dla Forbes

Tymczasem prezes Moderny, Stefan Bansel, również próbował rozwiązać zagadkę systemu dostarczania. Bansel negocjował współpracę z Tekmirą, ale znaleźli się w impasie: w pewnym momencie Tekmira ogłosiła, że ​​chce natychmiast otrzymać co najmniej 100 milionów dolarów plus tantiemy. Zamiast tego Moderna zdecydowała się na współpracę z Maddenem, który nadal pracował z Callis w ich firmie farmaceutycznej Acuitas Therapeutics.

W lutym 2014 roku McLachlan skończył 50 lat. Jego życiowa partnerka, Carly Seabrook, zaprosiła go do Imperial Theatre w Vancouver, gdzie, jak się okazało, zgromadzili się ich przyjaciele i krewni. Ku jego zaskoczeniu pojawiła się w sukni ślubnej, a ich dwoje dzieci spotkało McLachlana z kartami z napisem: „Czy poślubisz swoją matkę?” Seabrook nigdy nie uważał małżeństwa za ważne, ale zdiagnozowany rak wpłynął na jej poglądy, a ślub wpłynął na jego.

Aktualizacja obrony: czy warto się śpieszyć z ponownym zaszczepieniem

Z powodu sporów sądowych i niekończących się manewrów korporacyjnych naukowiec-pracoholik został wypalony. Czując się pokonany, McLachlan zrezygnował z Tekmiry w 2014 roku. Sprzedał swoje udziały w firmie, kupił używanego Winnebago Adventurer za 60 000 dolarów i wyruszył z nową żoną, dziećmi i psem w 8300-kilometrową podróż przez Kanadę. „Byłem wyczerpany i przygnębiony” – mówi.

Po odejściu McLachlana, Murray zmienił nazwę Tekmira na Arbutus BioPharma i zdecydował, że firma powinna współpracować z nowojorską firmą farmaceutyczną Roivant Sciences w celu opracowania leków na zapalenie wątroby. Zachował jednak patenty na czterolipidowy system dostarczania leków.

Z kolei firma Maddena, Acuitas, podpisała umowę sublicencyjną z firmą Moderna na wykorzystanie technologii dostarczania do opracowania szczepionki przeciwko grypie mRNA. Murray był przekonany, że Madden nie ma prawa do takiej transakcji, więc w 2016 roku wysłał zawiadomienie, że zamierza rozwiązać umowę licencyjną z Acuitas. Jak zwykle, dwa miesiące później Acuitas, który zaprzeczył złamaniu jakichkolwiek umów, złożył pozew w sądzie w Vancouver. Murray natychmiast złożył pozew wzajemny, rozpoczynając nową batalię prawną. Należy zauważyć, że wszystkie te procesy sądowe były bezpośrednio związane z mRNA.

Prezes Moderna Stefan Bansel po raz pierwszy został miliarder w kwietniu zeszłego roku dzięki szczepionce /Getty Images

Po dwóch latach sporów strony zawarły polubowne porozumienie. Murray cofnął licencję Thomasa Maddena na technologię dostarczania McLachlana dla wszelkich przyszłych leków, z wyjątkiem czterech produktów, które Moderna już zaczęła opracowywać. Murray z kolei stracił prawa do niektórych innych technologii Maddena. Murray i Roivant założyli następnie Genevant Sciences, aby przenosić i zarabiać na własności intelektualnej związanej z systemem dostarczania.

Niektóre firmy szybko to wykorzystały. Kilka miesięcy później dyrektor generalny BioNTech Shahin podpisał umowę z Genevant na wykorzystanie systemu dostarczania w pięciu istniejących programach BioNTech do opracowywania onkologicznych leków mRNA. Ponadto firmy zgodziły się współpracować przy pięciu innych programach mRNA mających na celu leczenie rzadkich chorób. Umowa nie zawierała postanowień, że system dostarczania może być wykorzystany do rozwiązywania zupełnie nieprzewidzianych zadań, takich jak pandemia koronawirusa.

Moderna wybrała inną strategię. Złożyła pozwy w Urzędzie Patentów i Znaków Towarowych USA, próbując unieważnić szereg patentów związanych z systemem dostarczania McLachlan, który miał teraz Genevant. Jednak do lipca 2020 r., kiedy Moderna prowadziła badania kliniczne swojej szczepionki, organ sądowy odrzucił wnioski dotyczące większości najważniejszych patentów. Moderna obecnie kwestionuje tę decyzję.

Czy po szczepieniu można zachorować i jak działają przeciwciała: odpowiedzi na główne pytania dotyczące COVID-19

Po zatwierdzeniu szczepionek Moderna i Pfizer/BioNTech, Drew Weissman, znany badacz mRNA z University of Pennsylvania, napisał w recenzowanym czasopiśmie naukowym, że obie szczepionki wykorzystują systemy dostarczania „podobne do Alnylam Onpattro”, ale z inną wersją jednego z lipidów. Weissman zauważył, że obie firmy stosowały trójnik. Thomas Madden, który pracował nad systemem dostarczania szczepionek Pfizer-BioNTech, twierdzi, że użył ulepszonych wersji dwóch z czterech lipidów. Madden twierdzi, że ani Onpattro, ani szczepionka Pfizer-BioNTech nie uzyskałyby aprobaty FDA, gdyby jego zespół nie poprawił lipidów. McLachlan lekceważąco nazywa nowe odmiany „innowacją iteracyjną”.

W pisemnym oświadczeniu dla Forbes Ray Jordan, dyrektor ds. komunikacji korporacyjnej w firmie Moderna, powiedział: „Mogę potwierdzić, że rzeczywiście otrzymaliśmy licencję na własność intelektualną Tekmira dla niektórych naszych starszych produktów. Jednak nasze najnowsze produkty (w tym szczepionka na koronawirusa) wykorzystują nową technologię.”

BioNTech odmówił komentarza. Dyrektor naukowy firmy Pfizer Mikael Dolsten powiedział, że szczepionka Pfizer-BioNTech jest w pełni opatentowana i że w procesie tworzenia pierwszego zatwierdzonego produktu mRNA firma Pfizer zmieniła system dostarczania, aby móc wytwarzać 3 miliardy dawek rocznie. „Potrzebne są małe i duże, różne procesy, a niektóre koncepcje, które mogą wyglądać podobnie, opierają się na postępach w nauce i postępach w wielu różnych obszarach”, mówi Dolsten. „Musimy uważać na twierdzenia, że ​​jeśli dwa zjawiska mają podobne nazwy i poziomy koncentracji molowej, to jest to to samo”.

Genevant odmówił komentarza. Firma wydaje się być uwikłana w nierówną walkę. W maju administracja Bidena poparła zrzeczenie się patentów na szczepionki przeciw COVID-19. Jak na ironię, ta decyzja okazałaby się bardziej korzystna dla Moderny, BioNTech i Pfizer, ponieważ Genevant nie może już rościć sobie prawa do swoich gigantycznych przychodów ze szczepionek.

Nie zmienia to niczego dla Iana McLachlana, którego rola w tym, co się stało , prawdopodobnie najważniejsze odkrycie medyczne stulecia, zostało w dużej mierze wymazane przez przemysł biotechnologiczny. „Jestem absolutnie pewien, że wykonałem swoją część”, mówi. „Mam mieszane uczucia co do tego, jak to jest opisane, ale na pewno znam pochodzenie tej technologii”.

Przetłumaczyła Natalia Balabantseva