< p>Vijftig jaar geleden introduceerde IBM de allereerste floppy disk drive, de IBM 23FD, en de eerste floppy disks. Floppies maakten ponskaarten overbodig en zijn opvolgers waren de baas over de softwaredistributie voor de komende 20 jaar. Hier is een blik op hoe en waarom de diskette een icoon werd.
Oorsprong van de diskette
Gedurende de jaren zestig verscheept IBM veel mainframes met magnetisch kerngeheugen, dat zijn inhoud kon behouden wanneer het werd uitgeschakeld. Toen de mainframe-computerindustrie gebruik begon te maken van solid-state transistorgeheugen dat zijn inhoud verloor wanneer het werd uitgeschakeld, had IBM een manier nodig om snel systeemsoftware in deze nieuwe machines te laden om ze aan de gang te krijgen. De conventionele oplossing vereiste het laden van gegevens van stapels ponskaarten of spoelen met magneetband, die traag en omvangrijk konden zijn.
Dat leidde tot een zoektocht, die in 1967 begon, naar een nieuw verwijderbaar opslagmedium dat informatie zonder stroom kon vasthouden en gemakkelijk kon worden getransporteerd naar externe computerinstallatielocaties. Al snel kwam een IBM-engineeringteam onder leiding van David L. Noble met een roterende flexibele plastic schijf geïmpregneerd met ijzeroxide die een magnetische lading kon vasthouden die vergelijkbaar is met magnetische tape. Om de betrouwbaarheid te verbeteren, plaatste het team de schijf in een plastic hoes omringd door stof die stof kon wegvegen terwijl de schijf ronddraaide.
Twee diagrammen van IBM's floppydrive-patenten uit 1972. USPTOIn 1971 introduceerde IBM 's werelds eerste commerciële floppy disk drive, het 23FD Floppy Disk Drive System. Het gebruikte 8″ vierkante schijven die ongeveer 80 kilobyte bevatten. In een opmerkelijke beperking kon de schijf alleen gegevens lezen, niet schrijven. Een speciale schijf bij IBM schreef de schijven die vervolgens zouden worden gedistribueerd naar externe computersystemen voor het laden van systeemupdates. Aanvankelijk verwees IBM naar zijn eerste diskettemedia als een 'Magnetic Recording Disk'. of een “Magnetic Disk Cartridge.”
Een IBM "Magnetic Disk Cartridge" uit 1971 de eerste commerciële diskette. Tom GreeneIBM noemde zijn nieuwe schijf een "floppy disk" omdat het flexibel was, in tegenstelling tot de harde schijven van aluminium platen die eraan voorafgingen. Het idee voor een floppy roterende schijf was zo nieuw dat ComputerWorld een concurrerende floppy diskette-technologie, ontwikkeld door Innovex, beschreef als een 'vel magneetband'. in 1972.
Advertentie
In 1973 bracht IBM een verfijnde versie van de 8″ diskette genaamd de “IBM Diskette” (“Diskette” wat een kleine schijf betekent—en mogelijk ook verwijzend naar zijn secundaire positie ten opzichte van harde schijven in een computersysteem.). Met de bijpassende 33FD diskettedrive van de IBM Diskette konden gebruikers zowel data naar de disk schrijven als er van lezen, dus IBM prees het als een nieuw medium.
Het nieuwe read-write IBM Diskette-medium werd voor het eerst gebruikt in het IBM 3740 Data Entry System, dat het bedrijf ontwierp ter vervanging van “keypunch” gegevensinvoersystemen die destijds in gebruik waren en die gegevens naar stapels geperforeerde kaarten zouden schrijven.
Het IBM 3740 Data Entry System markeerde de eerste verschijning van de “IBM Diskette.” IBM
De floppy diskette betekende een aanzienlijke doorbraak in de opslag van computergegevens, waarbij elke diskette gelijk was aan ongeveer 3.000 ponskaarten in datacapaciteit. Vergeleken met enorme stapels ponskaarten was de diskette klein, draagbaar, licht, goedkoop en herschrijfbaar.
Concurrerende bedrijven begonnen al snel 8″ diskettestations die het disketteformaat van IBM konden lezen en schrijven, en een nieuwe standaard was geboren.
Van mainframes tot pc's
Hoewel ze aanvankelijk werden gebruikt voor mainframecomputersystemen, speelden diskettes al snel een sleutelrol in de personal computerrevolutie van het midden van de jaren zeventig.
Advertentie
Terwijl aanvankelijk de hoge kosten van 8″ floppydrives en controllers zorgden ervoor dat veel vroege pc-hobbyisten zich voor opslag aan papieren tape of cassettedrives hielden, en de floppy-technologie bleef vooruitgaan. In 1976 vond Shugart Associates de 5.25″ diskettestation, waardoor kleinere, goedkopere media en schijven mogelijk waren.
Apple's Disk II-drives (1978) brachten diskettes op een grote manier naar de mainstream. Steven Stengel
Doorbraken op het gebied van consumenten-pc's, zoals het Disk II-systeem van Steve Wozniak voor de Apple II, brachten eind jaren zeventig floppydisk-opslag naar de massa. Hoewel sommige goedkope thuiscomputers tot het midden van de jaren tachtig nog regelmatig cassette-drives gebruikten voor opslag, werden floppydrives tegen het einde van de jaren zeventig de standaarduitrusting voor vroege zakelijke personal computers. In 1981 werd de IBM PC 5150 geleverd met sleuven voor twee 5.25″ interne diskettestations, waardoor hun gebruik in de industrie verder wordt versterkt.
GERELATEERD: Wat was CP/M en waarom verloor het van MS-DOS?
Interessante disketteformaten door de jaren heen
Benj EdwardsIn de loop van vier decennia hebben tientallen fabrikanten geëxperimenteerd met verschillende disketteformaten en -dichtheden. Hier is een lijst van een paar opmerkelijke, waaronder een paar die we al hebben genoemd.
- 8-inch magnetische schijfcartridge (1971): Toen IBM de eerste 8″ diskettes bevatten slechts 80 KB aan gegevens en zijn niet ontworpen om door de gebruiker te worden geschreven. Maar ze zetten de sjabloon gekopieerd door latere disketteformaten.
- 8-inch IBM Diskette (1973): Het eerste read-write diskettesysteem van IBM, gelanceerd met het IBM 3740 Data Entry System. De eerste schijven kunnen ongeveer 250 KB bevatten. Later 8″ disketteformaten kunnen tot 1,2 megabyte per schijf bevatten.
- 5,25-inch (1976): Uitgevonden door Shugart Associates, de oorspronkelijke 5,25″ diskettes konden slechts ongeveer 88 KB bevatten. Tegen 1982 was een 5,25″ diskette kan 1,2 MB bevatten.
- 3-inch(1982): Als een gezamenlijk project van Maxell, Hitachi en Matsushita, werd de 3-inch "Compact Floppy" verzonden in een harde schaal en bevatte aanvankelijk ongeveer 125 KB (enkelzijdig formaat), maar werd later uitgebreid tot 720 KB. Het werd vooral gebruikt in tekstverwerkers en Amstrad-computers, maar werd nooit wijdverbreid in de V.S.
- 5.25″ Apple FileWare (1983):Deze bijzondere 5.25″ floppy-formaat met twee leeskopvensters die alleen in de Apple Lisa-computer worden gebruikt, kan ongeveer 871 KB aan gegevens bevatten. Apple stopte al snel met het gebruik ervan ten gunste van 3.5″ Sony schijven in toekomstige modellen.
- 3,5-inch (1983): Verschillende bedrijven hebben de eerste 3.5″ diskettes op basis van een Sony-ontwerp die 360 KB kunnen bevatten in de enkelzijdige configuratie, of 720 KB dubbelzijdig. Latere versies konden tot 1,44 MB of 2 MB aan gegevens opslaan.
- 2-inch (1989):In 1989 debuteerden zowel Sony als Panasonic 2″ floppydrive-indelingen die werden gebruikt in Japanse tekstverwerkers, fotocamera's en met name de Zenith Minisport-laptop. Het formaat van Sony kan 812K aan gegevens bevatten en dat van Panasonic 720K.
- 3.5″ Floptical (1991): Dit obscure formaat, ontwikkeld door Insite Peripherals, gebruikte speciale schijven vergelijkbaar met 3.5″ diskettes die elk 21 MB kunnen bevatten dankzij optische head-tracking-technologie die de trackdichtheid drastisch heeft verhoogd.
- Zip Disk (1995):De 100 MB Zip Disk van Iomega werd eind jaren negentig en begin jaren 2000 een alternatieve standaard voor diskettes. Latere modellen bevatten maximaal 750 MB aan gegevens.
- 3.5″ Imation SuperDisk (1996):De 3.5″ De laatste stand van de floppy-indeling voor wat betreft nieuwe dichtheden kwam in de vorm van deze magnetische schijf van 120 MB die zijn hoge gegevensdichtheden bereikte dankzij laser-tracking-technieken. In 2001 bracht Imation een 240 MB-versie van de schijf uit. Als bonus konden SuperDisk-schijven normale 3.5″ ook diskettes.
GERELATEERD: Zelfs 25 jaar later is de Iomega Zip onvergetelijk
Floppy als opslagpictogram
Met zoveel mensen die diskettes gebruikten om computergegevens op te slaan op personal computers in de jaren tachtig en negentig, begonnen softwareprogramma's in het GUI-tijdperk de handeling van het opslaan van gegevens op schijf te vertegenwoordigen met een pictogram van een fysieke diskette. Decennia later zet de trend zich voort in programma's als Microsoft Word en Microsoft Paint.
Dit heeft geleid tot enige kritiek vanwege het feit dat veel computergebruikers tegenwoordig niet zijn opgegroeid met diskettes, dus ze weten misschien niet wat ze zijn. De afgelopen tien jaar is er een grap op het internet rondgegaan waarin iemand een echte diskette voorstelt als een 3D-geprinte "Save" icoon.
In de “Ik word oud” afdeling.., een kind zag dit en zei: "oh, je hebt de "Opslaan" Icoon." pic.twitter.com/rwgCpSjfDQ
— Bill Gross (@Bill_Gross) 17 oktober 2017
Skeuomorfisme is overal in interface-ontwerp, met tandwielen die de innerlijke werking (instellingen) van een computer vertegenwoordigen, spiegelreflexcamera's die een camera-app vertegenwoordigen, en vintage telefoonontvangers die vaak worden gebruikt als “oproep” knoppen of pictogrammen voor telefoonapps. Hoewel sommige jongere mensen misschien niet weten wat een diskette tegenwoordig is, hebben ze waarschijnlijk al geleerd dat het de “save” actie, zelfs als ze de oorsprong niet kennen.
Technische afkomst is ook in onze taal. Een “dashboard” was oorspronkelijk een houten paneel aan de voorkant van een koets, ontworpen om ruiters te beschermen tegen modder die door paarden werd opgeworpen, maar na verloop van tijd kreeg het woord nieuwe betekenissen toen het verschillende dingen begon te vertegenwoordigen, van auto-interieurs tot software-interfaces. Zal het pictogram voor het opslaan van de diskette ook zo eindigen? Alleen de tijd zal het leren.
Einde van de diskette
Na de introductie van het cd-rom-station in de jaren tachtig en de massale acceptatie ervan in de jaren negentig, en vervolgens de concurrentie van Zip Disks, cd-r's, USB-sticks en nog veel meer, kwamen de 1,44 MB 3.5″ floppy formaat leek gedoemd door de late jaren 1990. Maar het formaat hield het veel langer vol dan iedereen had verwacht, en werd tot halverwege de jaren 2000 regelmatig op pc's geleverd dankzij de traditionele rol van het leveren van BIOS-updates aan pc-moederborden en als een goedkope manier om stuurprogramma's voor pc-randapparatuur te distribueren.
Advertentie
Apple deed in 1998 een beslissende stap tegen de diskette met de release van de iMac, die controversieel elke vorm van diskettestation voor het eerst in de geschiedenis van de Macintosh wegliet. Tegen die tijd ging Apple ervan uit dat mensen bestanden konden overdragen via LAN's, cd-rom en internet en het bedrijf had grotendeels gelijk. Zonder de oude afhankelijkheid van BIOS-upgrades door floppy's, was het de Mac vrij om zijn floppy-banden eerder dan de meeste te verbreken.
De Apple iMac (1998) heeft de beroemde floppydrives gedumpt. Appel
Terwijl sommige mensen tegen het einde van de jaren 2000 nog steeds diskettes gebruikten voor snelle gegevensoverdracht, was het commerciële einde van de diskette eindelijk aangebroken. In 2010 kondigde Sony aan dat het in maart 2011 de productie van diskettes zou staken vanwege de afnemende vraag, en tegenwoordig produceert niemand diskettes of diskettestations, althans voor zover wij weten.
Toch blijven legacy-toepassingen van diskettes bestaan. Nog in 2019 vertrouwden sommige kernwapensystemen van de Verenigde Staten nog steeds op 8-inch diskettes om goed te werken, hoewel ze onlangs een floppy-vrije upgrade ontvingen. In augustus 2020 meldde The Register dat Boeing 747-vliegtuigen nog steeds kritieke software-updates ontvangen over 3,5″ diskettes. Waarom bij hen blijven? Omdat het een betrouwbare, bekende technologie is, ingebouwd in kritieke systemen die niet eenvoudig te verwisselen zijn zonder mogelijk levens in gevaar te brengen.
GERELATEERDEen diskette lezen op een moderne pc of Mac
Tegenwoordig gebruiken veel vintage computerhobbyisten nog steeds diskettes voor de lol. Maar als u zelf nog belangrijke gegevens op diskettes hebt staan, is het waarschijnlijk het beste om een back-up te maken naar modernere formaten (geen cd-r's!) omdat oude diskettes na verloop van tijd gegevens kunnen verliezen als gevolg van milieuschade of het verlies van magnetische lading op het schijfoppervlak.
Hoe dan ook, 50 jaar na de diskettes’ lancering, is het verbazingwekkend dat de technologie nog steeds bij ons is. Ik zou zeggen dat dat een groot succes is, en IBM is terecht trots op zichzelf voor het aanvankelijk uitvinden van het medium. Gefeliciteerd met je verjaardag, diskettes!
GERELATEERD: De cd's die je hebt gebrand, gaan slecht: dit is wat je moet doen
LEES VOLGENDE < ul id="nextuplist">