Markeringen om fysieke afstand te bewaren zijn te zien op de grond buiten het parlementsgebouw in New Delhi. (AP Foto/Bestand)
Geschreven door Maansi Verma
Onrechtvaardige toegang tot en uitsluiting van wetgeving en beleidsvormingsprocessen is een relatief onontgonnen maar cruciaal probleem van sociale rechtvaardigheid. Het manifesteert zich in procedures die zijn ontworpen om kansen te ontzeggen; sluit verschillende stemmen uit; beperkingen van technologie, taal, tijd creëren; zinvol overleg uit te schakelen, vooral met degenen die kritiek hebben op een wet of beleid. Een verkiezingsmandaat is geen carte blanche om te doen wat de regering wil. Het stelt de regering alleen in staat om haar voorstellen aan mensen voor te leggen en hun goedkeuring te vragen, via vertegenwoordigende organen zoals het parlement en via openbare raadplegingen, die, indien transparant, een gelijk speelveld bieden voor legitieme belangenbehartiging en lobby-inspanningen.
Misschien, met dit in het achterhoofd, werd in 2014 het Pre Legislative Consultation Policy (PLCP) ingevoerd, waarbij elk ministerie en elk departement “proactief” elk voorstel voor wetgeving of lagere wetgeving, de motivering, essentiële elementen, financiële implicaties en een geschatte impact moet publiceren beoordeling van rechten, levens, levensonderhoud, milieu, enz.
https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png
Het beleid bepaalt ook dat al dergelijke informatie voor een periode van minimaal 30 dagen openbaar moet worden gemaakt en dat de ontvangen feedback ook op de website van het betrokken ministerie of departement moet worden gepubliceerd. Het beleid bepaalt ook dat de samenvatting van dit prelegislatieve proces beschikbaar moet worden gesteld aan elke vaste parlementaire commissie waarnaar het volgende wetsvoorstel kan worden verwezen. Het beleid voorzag dus in een consultatie terwijl het wetsvoorstel wordt opgesteld en een studie en consultatie door een parlementaire commissie nadat het in het parlement is ingediend.
Op beide punten zijn de trends van de afgelopen jaren alarmerend en duiden ze op een uitsluiting en willekeurig proces van wetgeving en beleidsvorming. Volgens een analyse werden tussen juni 2014 en mei 2019 186 wetsvoorstellen ingediend, waarvan er 142 geen voorafgaand overleg hebben gehad. Volgens een andere analyse is het aandeel wetsvoorstellen dat voor studie en consultatie naar parlementaire commissies wordt verwezen drastisch gedaald van 60 procent in de 14e Lok Sabha (LS), 71 procent in de 15e LS, 27 procent in de 16e LS tot slechts 11 procent tot nu toe in de huidige LS. Een van die wetsontwerpen, waarin de voormalige staat Jammu en Kasjmir werd gereorganiseerd, zorgde voor een ongekende ineenstorting van alle overlegkanalen, zowel binnen als buiten het parlement. Een ander dergelijk wetsvoorstel dat de relatie tussen de luitenant-gouverneur van Delhi en de gekozen Chief Minister van Delhi herdefinieert, zag geen enkel overleg met de bevolking van Delhi of de gekozen wetgevende macht; met andere woorden, de betrokken partijen werd de kans ontzegd om deel te nemen aan het maken van de wet.
Zelfs als er overleg is geweest, heeft het veel te wensen overgelaten. Vorig jaar, te midden van de pandemie, heeft de regering drastische wijzigingen voorgesteld in de procedures voor milieueffectrapportage. Bezorgde burgers moesten naar de rechtbanken om de deadline voor de raadpleging te verlengen en om de regering ertoe te brengen de kennisgeving in alle geplande talen beschikbaar te stellen, zodat iedereen op een zinvolle manier aan de raadpleging kon deelnemen. De aarzeling van de regering om dit te doen is verwarrend – het ging naar het Hooggerechtshof tegen de richting van de minachtingsprocedure van het Hooggerechtshof van Delhi omdat het niet gehoor gaf aan zijn aanwijzingen – toen het onder soortgelijke eisen het ontwerp van het nieuwe onderwijsbeleid, 2019 maakte beschikbaar in 23 talen!
Moet meningen lezen
Kan de 'Cornwall Consensus' van de G-7 een nieuwe richting geven aan de globalisering?
De sloop van het bijgebouw van het Nationaal Archief is een vermijdbare tragedie
Waarom de opruiingswet moet verdwijnen
< /ul>Klik hier voor meer
Toen een vrijwillige groep burgers in staat stelde om meerdere e-mails te sturen waarin ze hun bezwaar tegen de concept-MER-melding registreerden, werd hun website geblokkeerd omdat hun legitieme belangenbehartiging 'aanstootgevend' was en zelfs onwettig kon zijn. Veel van dergelijke groepen namen de taak op zich om de kenmerken van de ontwerp-MER-kennisgeving in meerdere talen te vertalen en als gevolg daarvan werd het ministerie van Milieu overweldigd door de vele reacties die het ontving. Een gezamenlijke benadering van beleidsvorming ondersteunt de waardigheid, keuzevrijheid en capaciteiten van individuen. En deze vele reacties zijn het bewijs van hetzelfde.
Een ander in het oog springend voorbeeld van de bespotting van openbare raadplegingen is de lange geschiedenis van de poging om een gegevensbeschermingswet voor India op te stellen. Eerst werd de commissie van deskundigen die was opgericht onder voorzitterschap van voormalig justitie Srikrishna, aangevallen omdat ze geen adequate en geloofwaardige vertegenwoordiging had van het maatschappelijk middenveld, burgergroepen of onafhankelijke privacygroepen. Ten tweede zijn RTI's en verzoeken om toegang tot door de commissie ontvangen opmerkingen afgewezen. Dit druist in tegen PLCP, die er categorisch voor zorgt dat de samenvatting van de ontvangen feedback openbaar wordt gemaakt.
Nadat de Wet Bescherming Persoonsgegevens (PDP Bill), op basis van “vertrouwelijke” feedback in het parlement was ingediend, werd deze naar een speciaal gevormde Gemengde Parlementaire Commissie (JPC) gestuurd in plaats van naar een reeds bestaande vaste commissie, misschien om een door de oppositie voorgezeten commissie om het te herzien. En het resultaat is alarmerend. Volgens mijn analyse heeft de JPC bij de herziening van de PDP-wet 18 bedrijfsentiteiten of brancheorganisaties geraadpleegd en geen maatschappelijke organisaties of burgergroepen. En deze trend lijkt zich te verspreiden. Onlangs heeft de e-Commissie van het Hooggerechtshof commentaar gevraagd op een visiedocument en roadmap voor digitale rechtbanken (fase III van het eCourts-project). In een gezamenlijke inzending van verschillende maatschappelijke groeperingen werd benadrukt dat er bij de raadpleging sprake was van een belangenconflict, aangezien organisaties die betrokken zijn bij het opstellen van het rapport van de commissie er mogelijk baat bij zouden hebben om het soort technologie-architectuur voor te stellen dat in het rapport wordt beoogd.
Terwijl lobbyorganen van de industrie toegang krijgen tot besluitvormingscorridors, worden maatschappelijke organisaties geconfronteerd met gevolgen door aanscherping van wetten zoals FCRA voor alles wat kan worden opgevat als “politiek” van aard, ook al kan het legitieme belangenbehartiging zijn voor wet- en beleidskwesties. Sommige landen hebben wet- en regelgeving aangenomen om lobbyen transparant te maken en om te voorzien in effectieve manieren voor burgers om deel te nemen aan wetgeving door middel van feedback en referenda, maar India heeft in dit opzicht geen stappen ondernomen. Integendeel, de regering ontwierp het dubieuze systeem van verkiezingsobligaties en maakte wetten om politieke partijen te beschermen tegen het ontvangen van donaties van buitenlandse bedrijven. Dit heeft ernstige gevolgen voor de toegang tot wetgeving, aangezien geheime bedrijfsdonaties aan politieke partijen de wetgeving en beleidsvorming sterk kunnen beïnvloeden, in het nadeel van degenen die deze middelen niet hebben.
In een land dat wordt geregeerd door de rechtsstaat en een liberale grondwet die voorziet in vertegenwoordiging van gemarginaliseerde secties in wetgevende posities, is het niet moeilijk om te beweren dat een gesloten en exclusieve toegang tot wetgevende processen in tegenspraak is met de rechtvaardigheid – sociale, economisch en politiek – die onze Grondwet aan iedereen garandeert. Door willekeurige en discretionaire processen aan te nemen en niet alle belanghebbenden duidelijk te identificeren en te betrekken bij het beleidsvormingsproces, ontzegt de regering gelijkheid voor de wet aan degenen die zijn uitgesloten. Het beknot ook de vrijheid van meningsuiting van dergelijke uitgesloten groepen om legitieme belangen te behartigen over wetgeving en beleidskwesties.
Om de situatie te verhelpen, moet een transparant consultatieproces worden gestart, om een wet te ontwerpen over inspraak van het publiek in wetgeving en beleidsvorming en om lobbyen en belangenbehartiging op een billijke manier te reguleren.
De schrijver is de oprichter, Maadhyam, en trustee, Artikel 21 Trust
📣 De Indian Express staat nu op Telegram. Klik hier om lid te worden van ons kanaal (@indianexpress) en op de hoogte te blijven van de laatste krantenkoppen
Download de Indian Express-app voor al het laatste opinienieuws.
De website van Indian Express is GROEN beoordeeld vanwege zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid door Newsguard, een wereldwijde service die nieuwsbronnen beoordeelt op hun journalistieke normen.