Mensen staan in de rij om foto's te maken met een zeldzame lijkbloem in Alameda, Californië, op 17 mei 2021. (Peter Hartlaub/San Francisco Chronicle via AP)
Meer dan duizend mensen stond deze week in de rij voor een verlaten tankstation in de Bay Area van San Francisco om een glimp op te vangen van de uiterst zeldzame en toepasselijk genaamde 'lijkbloem', bekend om zijn bedorven geur, die vaak wordt vergeleken met die van rottend vlees. Een soortgelijk tafereel speelde zich af in een kas aan de Temple University in Philadelphia rond dezelfde tijd, waar twee van de met uitsterven bedreigde bloeiende planten voor het eerst bloeien sinds ze naar de campus zijn gebracht.
De opwinding rond de lijkbloem, ook bekend onder de wetenschappelijke naam Amorphophallus titanum, is niet ongegrond, aangezien bekend is dat de uiterst zeldzame plant maar eens in de zeven tot tien jaar bloeit. De bloem wordt ook beschouwd als een van de grootste ter wereld.
Hoewel de plant afkomstig is uit Indonesië, zijn de jonge boompjes door de jaren heen in dierentuinen, botanische tuinen en kassen over de hele wereld gekweekt.
Dus, wat is de 'lijkbloem'?
https://images.indianexpress.com/2020/08/1×1.png
De ‘lijkbloem’ is een bloeiende plant, afkomstig uit de regenwouden van Sumatra in Indonesië. De wetenschappelijke naam van de zeldzame plant, Amorphophallus titanum, vertaalt zich vrij letterlijk naar gigantische, misvormde fallus – vermoedelijk vanwege het uiterlijk.
Coronavirus uitgelegd
Klik hier voor meer
Over ongeveer een decennium kan de ‘lijkbloem’ uitgroeien tot 10 voet lang en twee van zijn belangrijkste componenten onthullen: een dieprode rokachtige bloemblad die bekend staat als de schutblad en een gele staafachtige ‘kolf’. Een ander cruciaal onderdeel van de plant is de ‘knol’, een vlezige ondergrondse plantenstengel die fungeert als opslagorgaan waar de energie van de lijkplant wordt opgeslagen. Er wordt gezegd dat de unieke plant de grootste knol heeft die er bestaat, soms met een gewicht van rond de 100 kg.
Kleine mannelijke en vrouwelijke bloemen groeien naar de basis van de kolf, die, indien bestoven, uitgroeit tot een grote kop van verbrande oranjekleurige zaden.
De lijkbloem staat bekend als een van 's werelds grootste' onvertakte bloeiwijze 'of een steel met daarop een tros bloemen. De gemiddelde lijkbloem heeft een levensduur van ongeveer drie tot vier decennia.
Afgezien van zijn uiterlijk staat de bloem bekend om zijn scherpe stank, die naar verluidt lijkt op rottend vlees of een rottend kadaver. De plant geeft de kenmerkende geur alleen af als hij in bloei staat, wat eens in de 10 jaar of zo gebeurt en slechts voor een korte periode.
Wat zit er achter de bedorven stank van de lijkbloem?
De lijkbloem heeft niet voor niets zijn uitgesproken geur. Het is ook bekend als een Carrion-bloem, of een bloem die een bedwelmende geur afgeeft om bestuivende insecten in het wild aan te trekken, zoals aasvliegen en kevers.
📣 WORD NU LID 📣: The Express Explained Telegram Channel
Een studie uit 2010, gepubliceerd in het tijdschrift Bioscience, Biotechnology and Biochemistry, toonde aan dat de belangrijkste geurstof die de bloem zijn uitgesproken geur gaf, dimethyltrisulfide was, dezelfde stof die wordt uitgestoten door kankerachtige wonden, micro-organismen en sommige groenten. De stank wordt ook veroorzaakt door chemicaliën zoals dimethyldisulfide en methylthiolacetaat, die verantwoordelijk zijn voor de knoflook- en kaasachtige geur, en door isovaleriaanzuur, dat de bloem zijn zweetachtige geur geeft.
De bloemen van de plant worden bestoven door wegvangende insecten, die er vanwege de geur naar toe worden getrokken.
Waarom is het zo zeldzaam?
Hoewel de Indonesische lijkbloem in de loop der jaren in landen over de hele wereld is gekweekt, lijkt de plantenpopulatie in zijn geboorteland Sumatra af te nemen als gevolg van ontbossing. voor gewassen en hout. Het werd in 2018 door de International Union for Conservation of Nature (IUCN) vermeld als een bedreigde plant.
Het is niet eenvoudig om de lijkbloem buiten zijn natuurlijke habitat te bewaren. Het vereist een zeer specifiek niveau van warmte en vochtigheid om te gedijen. Het feit dat er tegenwoordig maar heel weinig exemplaren bestaan, maakt het moeilijk om de genetische variëteit te behouden die nodig is om een gezonde lijkbloemplant te laten groeien. Het ontbreken van genetische variatie leidt tot inteelt, waardoor nauw verwante planten met elkaar worden veredeld. Volgens tuinbouwexperts leidt dit tot minder zaden en uiteindelijk tot een afname van de populatie van de plant.
Volgens de New York Times lanceerde de Chicago Botanic Garden een initiatief om de lijkbloem te behouden door de genetische diversiteit te vergroten. Het doet dit door dezelfde principes toe te passen die in dierentuinen worden toegepast om dieren te beschermen die met uitsterven bedreigd zijn.
Onderzoekers verzamelen genetisch materiaal van lijkbloemen die worden gekweekt in meer dan 100 tuinen en privécollecties over de hele wereld om een 'stamboom'. Het doel is om een stamboek of database te creëren met alle stambomen van de zeldzame plant, en om genetische factoren te identificeren die van invloed kunnen zijn op de toekomst ervan.
Op basis van het verzamelde plantmateriaal zullen ze zowel de ideale match voor de veredeling als de ondervertegenwoordigde genetische eigenschappen kunnen identificeren.
De zaden van de plant, bekend als weerspannige zaden, zijn ook niet gemakkelijk te bewaren. Drogen en invriezen – de belangrijkste methode om zaden op te slaan – zal ze doden.
-
- De Indian Express-website is GROEN beoordeeld vanwege zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid door Newsguard, een wereldwijde service die nieuwsbronnen beoordeelt op hun journalistieke normen.
-
