AllInfo

Sieci lochy. Dlaczego tak trudno jest uruchomić WI-FI w metrze


W Pekinie dostęp do internetu jest dostępny i w tunelach i na stacjach. Fot. Getty Images

Moskwa jest dumny, że punkt dostępu do sieci Wi-Fi w każdym wagonie, a w tunelach nie jest ustawiony 900 stacji bazowych i usztywniony 880 km kabla. Natomiast na samych stacjach szybkiego internetu nie ma

Od 2014 roku pasażerowie stołecznej kolei podziemnej mogą korzystać z darmowego internetu, nieco później Wi-Fi pojawił się w zatłoczonym ruchu miejskim, co zaskoczyło wielu, ponieważ tam jest dość dostępny zwykły mobilny internet z przyzwoitą prędkością. Wkrótce kierowcy, którzy schodzili do metra i choć raz zostało swoje smartfony do sieci MT Free, do czynienia z problemami: kiedy jedziesz na urządzeniu i go wyprzedzić powolny autobus lub tramwaj, urządzenie przestaje pracować. Telefon automatycznie połączy się z siecią Wi-Fi, ale, aby uzyskać dostęp do internetu, trzeba zobacz film promocyjny. Jeśli sieć nie “zapomnieć” wymuszone, można zostać bez względu na najważniejszy moment.

Tak czy inaczej, szybki internet w metrze Rosji pojawił się wcześniej, niż w wielu dużych miastach na świecie. Organizować go można na różne sposoby. Moskwa jest dumny, że punkt dostępu do sieci Wi-Fi w każdym wagonie, a w tunelach nie jest ustawiony 900 stacji bazowych i usztywniony 880 km kabla. Natomiast na samych stacjach szybkiego internetu nie ma. W Londynie, na przykład, firma Virgin Media zapewniła szerokopasmowym internetem wszystkie stacje kolei podziemnej, ale o szybkim internecie w tunelach podczas gdy tylko zaczynają mówić.

Nowojorskiego metra 110 lat, w tunelach bardzo wilgotno i wiele szczurów, z trudem zainstalowanego sprzętu wymagana jest zwiększona ochrona, wymienia trudności, z którymi spotykają się inżynierowie, portal Techcrunch. Firma Transit Wireless, stworzony, aby zbudować sieć szerokopasmowego internetu w nowojorskim metrze, rozpoczęła pracę jeszcze w 2005 roku. Do 2011-mu dostęp do internetu pojawił się na sześciu stacjach metra, i tylko w ubiegłym roku, po 12 latach od momentu podpisania umowy, szerokopasmowy dostęp do internetu ogarnął wszystkie stacje. Wolumen inwestycji wzrósł z planowanych 200 mln dolarów do $300 mln (w Moskwie, według Maxima Telecom”, ponad 70 milionów dolarów).

W hong Kongu jedna z najbardziej obciążonych systemów szybkiego transportu szynowego: 220 km ścieżek, 158 stacji, 2 mld pasażerów rocznie. Firma RFE zainstalowała sprzęt do szerokopasmowego internetu na wszystkich stacjach. “Warunki pracy były bardzo trudne — napisano w raporcie RFE. — Metro zamyka się w nocy, a czasem i w połowie czwartej rano. A do niektórych miejsc, gdzie jest sprzęt, tylko dojście pieszo przez tunele 50 minut”.

Według danych z badania “Internet w podziemnych systemach szynowych” stowarzyszenie UITP (“Progressive transport publiczny”), dostęp do internetu w mniejszym lub większym stopniu dostępny dla wszystkich pasażerów ustala się w próbkę systemów metra w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej (na przykład, zjednoczone emiraty ARABSKIE) i prawie zawsze w pacific Azja. Systemy te w większości są nowe, podczas gdy w unii lub nowojorskiego metra czasami ponad 100 lat i wyposażyć go w nowy sprzęt trudniejsze. Najczęściej budowniczym i operatorem systemu szerokopasmowego dostępu do internetu są firmy telekomunikacyjne, operatorzy telefonii komórkowej. W niektórych przypadkach korzystają z usług innych firm, jak “Maxim Telecom” w Moskwie. 70% przejść podziemnych, którzy wzięli udział w badaniu, zapewniają dostęp do internetu i na stacjach i w pociągach, 21% — tylko na stacjach, a tylko 5% — tylko w pociągach, jak w Moskwie.

Wielu ekspertów-przewoźnicy zastanawiają się teraz o tym, że szerokopasmowy dostęp do internetu w metrze trzeba nie tylko pielęgnować, ale i ograniczać. Ludzie przyzwyczajają się do korzystania z Wi-Fi w transporcie jak w domu: oglądają filmy i słuchają muzyki i przepustowości systemu podziemnego internetu radzić sobie z tym coraz trudniej. W hong Kongu pasażer może połączyć się z siecią Wi-Fi w metrze tylko pięć razy po 15 minut dziennie. W Londynie ograniczają dostęp do niektórych stron internetowych, na przykład tym, gdzie jest podżeganie do samobójstwa lub pornografia. W Moskwie pasażera do podłączenia do Wi-Fi wymaga logowania (są to normy prawa) i zobacz film promocyjny, a jeśli dzieje się rozłączyło, co zdarza się często, żeby obejrzeć będzie musiał ponownie i ponownie.

Exit mobile version