Niektóre czyny ludzkości powodują uczucie wstydu. Ale takie, jak odkrycie fal grawitacyjnych, — poczucie dumy: współpracę, wytrwałość i projekt na dużą skalę pozwoliły eksperymentalnie otworzyć efekt, który wynika z 100 lat temu
Nagroda nobla w dziedzinie fizyki w 2017 roku przyznana za “wkład w tworzenie detektora LIGO i obserwacji fal grawitacyjnych”. Okazało się ze na żywo Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk. Połowę nagrody otrzymał Rainer Weiss (Rainer Weiss), a drugą podzielono równo między Barry Бэришем (Barry C. Barish) i Kipem Торном (Kip S. Thorne). W pracach aktywnie uczestniczyli dwie rosyjskie grupy badawcze z uniwersytetu moskiewskiego im. M. W. Łomonosowa i нижегородского Instytutu fizyki stosowanej RAN.
Czekam
Komitet noblowski zwykle świetnie intryguje. Nazwisko zwycięzcy nigdy nie odpływa w prasę do reklamy, w przeciwieństwie do technicznych specyfikacji nowych produktów Apple, a samych laureatami często są nie ci, którzy oczekiwali. Ale nie w tym roku. Odkrycie fal grawitacyjnych — to historia długiej 100 lat, wymagających niewielkiego zaprzyjaźnionego udziału miliardów dolarów kosztów, 40-letnich badań i 20-letniego doświadczenia budowy samego czułego detektora fal grawitacyjnych w świecie — LIGO. Ignorować takie odkrycie było trudno.