In de Begroting voor 2017-18, de Minister van Financiën Arun Jaitley zei dat de regering stelt voor om het creëren van een geïntegreerde publieke sector olie grote die zou kunnen overeenkomen met de prestaties van de internationale en de binnenlandse particuliere sector olie-en gasbedrijven.
Dat is iets wat de twee vorige regeringen hebben een kijkje genomen op twee keer in de laatste 25 jaar. Bij de start van de UPA ‘s term in 2004-05, Mani Shankar Aiyar, dan aardolie minister, zijn goedkeuring gehecht aan de oprichting van een comité onder leiding van oud staal secretaris en BHEL voorzitter, V Krishnamurthy, om een brede blik op de energie sector en om een adequate structuur voor India’ s state-owned bedrijven die actief zijn in zowel de raffinage en de exploratie.
Het comité had als leden van de twee voormalige aardolie-secretarissen, G V Ramakrishna en Vijay Kelkar, de voormalige ONGC voorzitter, B, C, Bora, de voormalige chef van Bharat Petroleum, U Sundararajan, en de voormalige financiën secretaris G K Arora. Zij kwam tot de conclusie dat het niet zozeer het maken van een mega entiteit in de sector, het zou beter zijn om een versterking van de structuur van het staatsbedrijf oliemaatschappijen, zoals het was toen, in 2005, door middel van beleid, maatregelen en een verbetering van de directies.
Dat zou het werk in plaats van een fusie, zeiden zij, wanneer het mandaat te onderzoeken van de core competence van deze bedrijven in de aardolie-sector en voor het beoordelen van hun concurrentievermogen op de mondiale scenario, gezien de aard van de wijzigingen die aan de gang waren.
En de aanbeveling dat het niet zinvol om te kiezen voor een mega-fusie was gebaseerd op gevallen van herstructurering, fusies en overnames in de wereldwijde olie-industrie. De grondgedachte dan voor deze fusies was het bereiken van de operationele synergieën en pare kosten in een competitieve branche — dat zou betekenen dat het snijden op de werkgelegenheid en het stimuleren van de winstgevendheid. Maar vervolgens door de commissie voelde dat gaat door de case-studies en gegevens, op slechts 29 procent van alle fusies en overnames geleid tot een hoger rendement voor de aandeelhouders van die bedrijven.
Een interessante bevinding was dat een van de belangrijkste oorzaken van het mislukken van fusies was de behandeling van mensen die werkzaam zijn in veel van deze ondernemingen.
Dan was er het gevaar van monopolies en kartels wordt gecreëerd in de industrie. India ‘ s PSU oliemaatschappijen, de commissie zei, die worden beheerd in verschillende gebieden over de koolwaterstof waarde keten — van raffineren of exploratie — en in gebieden van bevoegdheid, het bouwen van een geval voor niet schommelen van de boot.
Er waren nog andere zorgen in aanmerking te worden genomen. Een fusie — of de opkomst van een monoliet zou hebben betekend vermindering van het personeel in deze bedrijven geweest die niet politiek haalbaar is als alle leden van het comité opgenomen, die hebben gewerkt met de overheid voor tientallen jaren. Het zou ook nog geremd concurrentie voor te zorgen. De aanwezigheid van een mega entiteit domineert de markt voor energie heeft onduidelijke gevolgen en het is de mening van de commissie die de fusie van de olie-PSU ‘ s zijn mogelijk niet een aan te raden advies te presenteren.
De Krishnamurthy aanbevelingen van de commissie in veel opzichten een weerspiegeling van de standpunten van de andere groep wordt gevormd door de aardolie ministerie in de richting van de fag einde van de Narasimha Rao overheid. In 1994-95, het saldo van de betalingen crisis had overwonnen met een reële maatregel van macro-economische evenwicht en de onthulling van de hervormingsmaatregelen in vele gebieden, waaronder de financiële sector. In 1995, had de regering ging op zoek in het vooruitzicht van de hervormingen door te voeren in de olie-industrie. Het ministerie, toen onder leiding van Kapitein Satish Sharma, vormden een R-groep (betekenende hervormingen), gedreven door de aardolie-secretaris, Vijay Kelkar, en de voorzitter van Bharat Petroleum, Sundararajan.
Over een paar weekenden, zij en veel van de betrokkenen uit het bedrijfsleven en deskundigen vaak ontmoet in Mumbai en de hoofdstad te bespreken verschillende voorstellen, met een rapport dat wordt opgesteld over een periode van zes weken waarbij een aantal jongeren uit de industrie. Ook dan is het uitzicht was dat een grote eenheid in de sector was niet iets wat wenselijk is gezien de Indiase context. Het zou kunnen betekenen destabilisatie van enkele van de bedrijven en de industrie naast het creëren van problemen voor de consument. Kortom, het kost veel zwaarder wegen dan de voordelen die kunnen ontstaan uit een eventuele fusie, veel van hen voelde. Er zou ook een onderpand schade aan ONGC ook beleidsmakers voelde.
Toch, als Kelkar verplaatst van de aardolie ministerie Noord-Blok als financiën secretaris tijdens de NDA regering onder leiding van Vajpayee, het voorstel dat door ging, was dat van de grote oliemaatschappijen kopen in elkaar. Dus onder een cross-holding plan, uitgewerkt door de overheid, olie-exploratie bedrijf ONGC gekocht van 9,1 procent in het IOC met de refining company op zijn beurt het oppakken van 9,6% in ONGC en 4.83 procent in GAIL, de gas transport bedrijf. De verhuizing kwam er in voor veel kritiek, maar over vijf jaar later, IOC verkocht een deel van haar aandelen voor meer dan Rs 3,600 crore een aanzienlijk rendement op de oorspronkelijke investering.
In 2014 opnieuw een andere commissie onder leiding van Kelkar, belast met het uitwerken van een “road map” voor het verminderen van India ‘ s afhankelijkheid van invoer in de petrochemische sector in 2020, hoewel het niet direct het probleem van een fusie gezien van zijn mandaat, gemaakt uit een zaak voor empowerment en versterking van de nationale oliemaatschappijen en de versterking van de raad van processen met een grotere verantwoordelijkheid en autonomie. Gegeven deze achtergrond, is het nu interessant om te zien dat de aanpak die dit kabinet neemt voor een mogelijke fusie.
shaji.vikraman@expressindia.com