Kinderen op de Rohingya-vluchtelingen-kamp, een dag voordat Bakrid, in New Delhi op maandag. (Express Foto door Praveen Khanna)
Er zal meer voedsel op ons bord morgen, verklaren kinderen van de Rohingya-gemeenschap, achter de langverwachte bestelauto ‘ s die komen met offerdieren. Langdurige vervolging van deze etnische Moslim minderheid in een meerderheid van de Boeddhistische Myanmar geleid tot de gemeenschap van de massale migratie naar Bangladesh, Pakistan en India. Over vier-vijf jaar geleden, 250 Rohingyas een toevluchtsoord gevonden in een reliëf kamp aan de rand van Delhi, grenzend aan een Hindoe crematie grond. En het enige gebed dat hebben zij in al die jaren is te horen.
Misschien verloren in hetzelfde gebed is Ameena Khatoon, die heeft een kleine winkel met het geld dat ze kreeg van de vn-Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen (UNHCR). Bakrid heeft nog nooit een pompeuze affaire in de vijf jaar dat ze doorgebracht in het kamp. “Een paar lieve mensen doneren dieren voor ons. Hopelijk zullen ze weer, net als vorig jaar,” zegt ze.
Slechts dan, het lijkt haar gebeden beantwoord werden, voor twee busjes vervoeren zes dieren komen uit de stof. Nieuwsgierige kinderen scamper naar de soon-to-be geofferde dieren een glimp op te vangen. Een andere veel peuters in het kamp is down met geelzucht, diarree en knokkelkoorts (dengue). De gemeenschap heeft toegang tot slechts vier toiletten. “Vrouwen en mannen hebben geen andere keuze dan in te gaan op de velden”, zegt Khatoon.
Niet ver van Khatoon is haar 22-jarige zoon Ali. Hij is geassocieerd met een NGO die werkt voor de UNHCR. In tegenstelling tot zijn broers, Ali spreekt in het engels. “We waarderen het feit dat we hier te verblijven. Maar dit is verblijft en niet leven. We horen niet thuis overal. Dit is geen leven,” zegt Ali, die wil een advocaat.
De uittocht uit Myanmar volgde diverse complicaties, met inbegrip van vervolgingen wegens illegale grensoverschrijding. Ali zegt: “Velen van hen zijn wegkwijnen in de gevangenissen al jaren voor misdrijven die niet in het aantrekken van meer dan een paar maanden van gevangenistijd.” Zijn oudere broer Mohammed zegt, “Hoewel de VN erkend ons als de meest vervolgde gemeenschap in de wereld, we hebben niet een land dat we zouden kunnen noemen.” Voor nu, hoewel, Rohingyas hier voldoende te duren een paar dagen.