S Venkitaramanan had in 1989 verzocht de regering om de aanpak van de multilaterale kredietverstrekkers. (Express Archief)
Een paar maanden voordat zijn ambtstermijn was om een einde in 1989, dan financiën secretaris S Venkitaramanan schreef aan de minister van financiën en de Minister-Office tijdens de Rajiv Gandhi-led-Congres kabinetsperiode. De economie was in een puinhoop, met een begrotingstekort van meer dan 8 procent, en was er veel spanning op de betalingsbalans van de voorkant.
Venkitaramanan advies in wezen was dat de economie is kwetsbaar en daarom is de politiek leiderschap moet overwegen het naderen van multi-laterale kredietverstrekkers, zoals het Internationale Monetaire Fonds voor hulp of een lening. Zijn stelling dan, volgens collega ‘ s van die tijd, was dat India had genoeg goodwill om ervoor te zorgen multi-laterale ondersteuning zonder stijf te vervullen.
Elke poging om te streven naar een lening zeker zou hebben gemaakt een politieke tumult die dagen, gegeven de ‘sell-out-of-nationale belangen’ perceptie verbonden aan deze bijstand en de voorwaarden die kredietverstrekkers zoals het IMF opgelegd aan kredietnemers. De PMO reactie op Venkitaramanan ‘ s opmerking was dat er geen noodzaak was voor het maken van een benadering. Een beetje later, Minister-president Rajiv Gandhi toegewezen Venkitaramanan en Vijay Kelkar — dan met het Bureau van Industrieel Kosten en Prijzen (BICP), de voorloper van de huidige Tarief van de Commissie — opstellen van een agenda voor hervormingen. Hoewel het Congres van de overheid en Rajiv Gandhi had gebukt onder corruptie op Bofors ze misschien hadden gehoopt dat de partij zou behouden van de macht en een aantal van de broodnodige veranderingen kunnen ook later worden uitgevoerd.
Share Dit Artikel
Gerelateerd Artikel
Op deze dag 25 jaar geleden, een devaluatie van onschatbare waarde
Raghuram Rajan tweede RBI Gouverneur sinds 1991 naar kantoor te verlaten zonder een 5-jaar termijn
In feite: Hoe govts verpand goud te trekken economie terug van de rand
Het jaar V P Singh, en de start-stop druk om hervormingen door te voeren- FinMin wil lening van de wereldbank,het IMF te bouwen Uttarakhand
- Kamal Nath te onderhandelen $3 miljard lening met Zoellick
Bekijk Video: Wat maakt nieuws
Tegen de tijd dat de commissie heeft haar interim-rapport, echter, het Congres vermogen heeft verloren in de verkiezingen van 1989. Venkitaramanan, die was klaar met zijn civil service carrière in 1990, verhuisd naar Karnataka als adviseur van de Gouverneur tijdens de Voorzitter van de regel wordt er, voor de overname van de Gouverneur van de Reserve Bank van India in December 1992 — een afspraak die kwam op de rug van Rajiv Gandhi ‘ s ondersteuning waarvan een back-was van cruciaal belang voor het voortbestaan van de Chandra Shekhar overheid.
In het begin van 1991 tot April-Mei, wanneer de crisis verdiept — gemarkeerd door de Indiase banken zelfs geweigerd overnachting leningen uit het buitenland, Niet-Ingezeten Indianen intrekking van de deposito ‘ s en een downgrade door global credit rating agencies — het was niet alleen Minister van Financiën Yashwant Sinha en zijn team in Delhi, die op de baan. In Mumbai, in de RBI, Venkitaramanan begonnen met het werken aan de telefoon met de verschillende centrale banken. De Bank voor Internationale betalingen of BIS — de centrale bank van de centrale banken — niet zou helpen, zeggende India geen lid was, terwijl veel andere centrale banken en de globale geldschieters waren niet bereid om het risico hun geld gegeven de ervaring van schulden geteisterde landen zoals Mexico. Dat was toen Venkitaramanan, na een mid-week in gesprek met zijn ambtenaren, kreeg aan de telefoon met zijn tegenhanger in de Bank van Japan en snel vast een afspraak voor zaterdag. Binnen een dag of twee, het visum goedkeuring en andere toestemmingen zijn verkregen uit New Delhi en hij wist te overtuigen van zijn collega-gouverneur van de behoefte aan snelle assistentie, samen met de andere centrale bank die geholpen dan de Bank van Engeland.
En wanneer deze banken wilden onderpand of zekerheid in de vorm van fysiek goud, die moest worden vervoerd naar het verenigd koninkrijk, Venkitaramanan beheerd, met inbegrip van het verkrijgen van de Indiase douane om niet aan te dringen op importeren goedkeuringen of vergunningen voor een deel van de vakken voor het vervoer van het goud.
Tijd en beslissende actie werden kritische vervolgens, gegeven de snelle uitputting van India foreign exchange reserves, die in die tijd, op iets meer dan $ 1 miljard, genoeg was misschien te dekken slechts drie weken van de invoer.
En er was de geheimhouding van de verrichtingen: de eerste tranche van de verpande goud (20 ton) geholpen om de $ 200 miljoen als India ging naar de stembus in Mei 1991, na de tragische moord op Rajiv Gandhi. Nog 47 ton goud verhoogd van $ 400 miljoen en de daaruit voortvloeiende maatregelen door een nieuwe regering onder leiding van Narasimha Rao markeerde een einde aan crisis management en brandbestrijding.
Als een crisis manager, Venkitaramanan was briljant, volgens veel ambtenaren die met hem gewerkt in die periode. Sommige echter zeggen, dat zijn pro-groei en de pro – industrie of zakelijke houding ook kunnen hebben bijgedragen aan de opbouw van de economische crisis in de late 80 ‘ s die hij zelf had gemarkeerd. Wat ze bedoelen is de periode van 1984 tot 1988/89, wanneer de regering het gevolg van een expansief beleid, dat versterkt de groei, maar tot de crisis hebben geleid. Dat was de periode waarin Venkitaramanan was de financiën secretaris.
En waar hij verloor zijn glans werd na de effecten zwendel van 1992: er was veel kritiek en moest hij na een termijn van twee jaar — een van de kortste in de laatste drie decennia. Dat terzijde, veel van India ‘ s top politici, ambtenaren en economen van die tijd zijn unaniem in hun oordeel dat hij was misschien wel een van de helderste ambtenaren die het land heeft gezien. Terug in Tamil Nadu, waar hij zijn carrière begon, is hij gepromoveerd veel van de bedrijven en instellingen, terwijl hij nog maar een plaatsvervangend secretaris — relatief laag in de pikorde. En dat was innovatief denken om ervoor te zorgen dat de Centrale overheid middelen beschikbaar waren voor de staat te besteden!