The National Museum of Computing in het Engelse Bletchley is bezig een replica te bouwen van de eerste computer voor algemeen gebruik die stond op de University of Cambridge in 1949. De Edsac was de eerste computer die niet een heel specifiek doel diende, zoals toentertijd gebruikelijk was.
Het herbouwen van zo’n stukje elektrotechniek uit 1949 is geen sinecure. Vooral hoe de elektronica verbonden is geeft veel problemen bij het project, meldt de BBC. In eerste instantie gebruikten de vrijwilligers die zich bezighouden met de herbouw oude foto’s om uit te vinden hoe de schema’s van de computer in elkaar zaten en hoe de drieduizend elektronenbuizen met elkaar communiceerden. Het werk aan de Edsac of Electronic Delay Storage Automatic Calculator vordert gestaag en projectleider Andrew Herbert hoopt dat de computer in de lente van 2016 werkt. De originele computer werd in de jaren vijftig gesloopt en in onderdelen verkocht op een veiling. Een onderdeel van de computer werd in februari dit jaar ontdekt in de Verenigde Staten. De eigenaar van het onderdeel Chassis 1A heeft het gedoneerd aan het project.
Chassis 1A – Bron: National Museum of Computing
Edsac was de eerste computer die onderzoekers werkelijk als wetenschappelijke rekenmachine konden gebruiken. Het team dat de machine bouwde, wilde het programmeren zo simpel mogelijk maken, vertelt Herbert in een interview aan een Australisch radiostation. De machine had nog geen transistoren, laat staan printplaten of geïntegreerde circuits. Het was een elektronische machine die gebruikmaakte van elektronenbuizen en nam zo’n twee vierkante meter vloeroppervlak in beslag. Het geheel werd opgebouwd uit zo’n 140 planken met elektronica. Alles bij elkaar weegt het zo’n 2000 kilogram en slurpt 11 kilowatt.
De machine had een soort van geheugen, zogenaamd delay line memory dat bestaat uit buizen met daarin kwik. Informatie werd opgeslagen in het kwik door gebruik te maken van geluidsgolven. Deze technologie wordt niet gebruikt in de herbouwde computer omdat het vrij instabiel is en kwik zeer giftig. Al die elektronica was goed voor duizend woorden aan geheugen, vergelijkbaar met ongeveer 3 kilobyte. De computer kon 650 instructies per seconde aan. In vergelijking met een student met rekenliniaal was de rekenkracht van de computer ongeveer 1500 keer groter. Daardoor kon Cambridge bepaalde wetenschap uitvoeren die niet mogelijk was geweest zonder computer, zoals voor röntgenkristalstructuuranalyse om de structuur van hemoglobine in bloed te achterhalen. Astronomen maakten er gebruik van om aan apertuursynthese uit te voeren. Dat laatste is het combineren van signalen van verschillende telescopen om zo een grotere telescoop te simuleren.