Zdjęcia Wiktora Драчева / TASS
Podstawowe dźwignie wpływu na rynek ropy naftowej znajdują się w USA, i decyzje podejmowane przez kraje OPEC+ w odniesieniu do wielkości produkcji, mogą być następnie dostosowane w Waszyngtonie, jeśli ten uzna, że są one rozbieżne z jego zainteresowaniami
Uczestnicy umowy OPEC+ jeszcze przyszedł do wspólnego mianownika po długich i trudnych negocjacji, które towarzyszyły liczne informacyjnymi вбросами i spekulacje wokół stanowiska Rosji w sprawie przedłużenia umowy. Z 2019 roku naftowe potęgi ograniczą wydobycie ropy naftowej w porównaniu z październikiem 2018 roku o 1,2 mln baryłek dziennie. Z tej liczby 0,8 mln bbl/d. przypada bezpośrednio na OPEC, 0,4 mln bbl/d. — na państwa, które nie znajdują się w kartel, że w pełni odpowiada aktualnej sytuacji na rynku.
Rosja będzie musiała zmniejszyć wydobycie na 0,23 mln baryłek dziennie. To znacznie więcej, niż oczekiwał Energetyki, ale ten spadek nie będzie krytyczna ze względu na rekordowe ilości wydobycia ropy naftowej w kraju. W większym stopniu będzie ono zapewnione na koszt i bez tego spadającego wydobycia na dojrzałych złożach w niektórych regionach Rosji, co minimalizuje straty właścicieli firm i rosyjskiego budżetu. Ponadto, w życie klimatycznych cech kraju zmniejszenie produkcji odbywać się będzie stopniowo.
Po oficjalnego oświadczenia o parametrach transakcji ropy marki Brent wzrosła w cenie o 5%, osiągając powyżej poziomu $63 za baryłkę. Taka redukcja utrzyma notowania ropy naftowej od spadku i w krótkim okresie pomoże im osiedlić się wewnątrz korytarza $60-70 za baryłkę, co jest wygodne dla rosyjskiego budżetu.
Jednak z dużą pewnością stwierdzić, że przedłużenie porozumienia OPEC+ pozwoli zrównoważyć światowy rynek ropy naftowej, niestety, nie można. A przyczyną jest wzmocnienie roli USA jako największego producenta i eksportera netto ropy naftowej.
Podnóżek z USA
Kiedy kilka lat temu w USA wystąpił сланцевая rewolucja i amerykańskie firmy naftowe wyszły na rynek światowy, w kraju-нефтедобытчики sobie sprawę, że Ameryka jest tutaj, aby zatrzymać się i porozumiewać się z nią o spadku produkcji się nie uda. Jest to spowodowane przede wszystkim specyfiką amerykańskiej branży naftowej, która stanowi высококонкурентный rynek z licznymi firmami, признающими tylko rynkowe mechanizmy.
Jeśli jest popyt i produkcja opłacalna — będą produkować, w przeciwnym razie wydobycie się zatrzyma. Ponadto, niskie ceny ropy naftowej są korzystne dla całej gospodarki USA, o czym nie raz mówił prezydent Trump, tak, że w perspektywie kraj planuje zwiększyć produkcję.
W nowych warunkach OPEC i nie należące do kartelu państwa porozumiały się regulować równowagę popytu i podaży na światowym rynku sztucznie, poprzez celowym zmniejszenia wydobycia ropy. W grudniu 2016 roku, w rzeczywistości, został stworzony nowy nieformalny organ korekty cen ropy ─ OPEC+. Zmniejszenie produkcji o 1,8 mln baryłek, o którym wtedy zgoda naftowe mocarstwa, pozytywnie wpływa na światowym rynku. Cele, prześladowani stronami umowy, zostały osiągnięte.
Jednak z chwilą zawarcia transakcji dramatycznie spadła wydobycie ropy naftowej w Wenezueli, gdzie wybuchł kryzys polityczny i gospodarczy. Produkcja ropy naftowej w tym kraju zmniejszyła się o około 1 mln bbl/d. W oczekiwaniu na wprowadzenie embarga na skutek wyjścia USA z jądrowa transakcji z Iranem w tym roku zaczęła spadać wydobycie ropy naftowej i w Islamskiej republice.
Tak więc, pierwsza umowa OPEC+ było перевыполнено na 1 mln bbl/d., i jego uczestnicy postanowili od lipca 2018 roku redystrybucji błon łupy między krajami z celownikiem na dalsze zmniejszenie produkcji w Wenezueli i Iranu.
Tymczasem państwowa branża USA nadal bić rekordy, osiągając wskaźnik wydobycia w 11,7 mln bbl/d. (według stanu na koniec listopada). Od szczytu w 2017 roku wielkość produkcji wzrosła o 1,6 mln bbl/d.
Z każdym raporcie MAE i OPEC tej jesieni prognozy wzrostu popytu na ropę w roku 2019 stawały się coraz gorzej. Na takim tle depresyjnym rozwiązanie USA wykluczyć z sankcji osiem głównych importerów irańskiej ropy naftowej stało się “stopniem” cen “czarnego złota”, które padły natychmiast. Kontraktów terminowych na Brent stracił w cenie 33,7%, schodząc z czteroletniego maksimum $86,74 za baryłkę do $57,5 za baryłkę.
Wszystkie te czynniki przyczyniły się do rozpoczęcia nowej rundy negocjacji ds. produkcji w celu poprawy notowań, tym samym wspierając produkcję łupkową ropę w Ameryce. Alternatywą dla zmniejszenia wydobycia może stać się utrzymanie status quo. W tym przypadku cena ropy naftowej spadła by poniżej opłacalności dla amerykańskich firm.
Według niektórych szacunków, biorąc pod uwagę wszystkie koszty produkcji, progi rentowności amerykańskich producentów łupkową ropę powinny wynosić 51 dolarów za baryłkę do złoża Permian, $57 — dla Eagle Ford i $64 — Bakken, że powyższe ceny odmiany ropy naftowej WTI w 50 dolarów za baryłkę do ogłoszenia o redukcji wydobycia przez OPEC+ 7 grudnia.
Wolny przepływ pieniężny “сланцевиков” z USA w siłę stałych nakładów inwestycyjnych w cenie nie wychodził bym z negatywnej strefy. Duże obciążenie długiem ponownie spowodowała by falę bankructw wśród firm naftowych, nastawionych na wzrost produkcji kosztem wydajności.
Po redukcji wydobycia łupkową ropę w USA ceny znów poszły w górę. Jednak taka opcja wiąże się z wysokim ryzykiem dla OPEC+ i prowokuje częste cykliczność notowań, do której amerykańscy producenci prędzej czy później przystosowałyby się.
Pod znakiem Waszyngton
W rezultacie STANY zjednoczone stały się głównym animatorem rynku na rynku ropy naftowej. Ameryka jest jednocześnie największym producentem i konsumentem ropy naftowej, jej sankcje początek w odniesieniu do Wenezueli i Iranu ma potężny nacisk na klimat inwestycyjny i produkcja ropy naftowej w tych krajach. Pod groźbą sankcji USA znajdują się dwa największe konkurenta na rynku naftowym — Rosja i Arabia Saudyjska, a wojna handlowa z Chinami hamuje popyt na energię.
Podstawowe dźwignie wpływu na rynek ropy naftowej znajdują się w USA, i decyzje podejmowane przez kraje OPEC+ w odniesieniu do wielkości produkcji, mogą być następnie dostosowane w Waszyngtonie, jeśli ten uzna, że oni są sprzeczne z jego interesami.
Na przykład, teraz pod znakiem zapytania anuluj wyjątków dla ośmiu importerów irańskiej ropy po upływie półrocznego okresu — za 10 miesięcy 2018 roku, według danych OPEC wydobycie w Iranie spadła na niezakończony zgonem 13,5%. W przypadku obecności na rynku takiego silnego i niezależnego gracza, jak STANY zjednoczone, reszta krajów wydobywających ropę naftową w celu utrzymania cen na komfortowym dla ich budżetów poziomie trzeba będzie spotykać się co pół roku i dostosować wielkość wydobycia.
Pozytywnym czynnikiem występuje ograniczenie wzrostu produkcji w USA ─ według scenariuszu bazowym urzędu informacji energetycznej (EIA), wydobycie w kraju powinien osiągnąć poziom około 12 mln bbl/d. i pozostać w pobliżu tej wartości na przestrzeni dwóch dekad. Ale trzeba pamiętać, że przy znacznym obniżeniu kosztów produkcji poprzez operacyjnych i technologicznych innowacji w warunkach wysokich cen, według scenariuszu optymistycznym EIA, wydobycie ropy naftowej w USA może latać do 14-15 mln bbl/d. w latach 2020-tych i kontynuować wzrost.
Kolejnym niepokojącym dzwonkiem było oświadczenie o wyjściu z Kataru ze składu OPEC z 2019 roku. Prawdopodobnie jest to konsekwencją wzrostu wpływów Arabii Saudyjskiej i Rosji. Dla małych państw członkostwo w opec staje się nieciekawe. Przykład Kataru mogą dążyć i inne kraje, co stawia pod znakiem zapytania skuteczność mechanizmu regulacji rynku.
Więc przeciwne rynkowe sterowniki, które określają tempo wzrostu popytu i poziom globalnej oferty, będą nadal przyczyniać się do niepewności na rynku naftowym. A pan Trump, czyniąc swój kraj na nowo wielkiej, jak śpiewa się w znanej piosence “Maszyny czasu”, będzie nadal прогибать pod siebie ten zmienny świat.