Fot. Getty Images
Międzynarodowa integracja finansowa wzmacnia odporność gospodarki na zewnętrzne kryzysy. W tym sensie tworzenie międzynarodowych centrów finansowych w niektórych krajach można traktować jako ciekawy eksperyment gospodarczy
Głównym trendem ostatnich lat jest globalizacja gospodarki, gdy zaciera granice między rynkami krajów rozwiniętych, a towary i kapitały poruszają się swobodnie. Finansowa integracja jest motorem globalizacji, który ciągnie za sobą pozostałe branże gospodarki: ruch kapitałów wzrosła znacznie w porównaniu z znakami wątków.
Międzynarodowe centra finansowe (MFC) — to słowa przełożenia ogniwa integracji finansowej. Każdy MFC wykonuje się raz na kilka powiązanych ze sobą funkcji: po pierwsze, przyczynia się do ogólnego finansowe rozwój kraju; po drugie, zapewnia integrację krajowego rynku finansowego w globalny system finansowy, czyli tworzy kanał komunikacji z praktycznie nieograniczonym źródłem kapitału; po trzecie, przyczynia się do ogólnej integracji gospodarki w gospodarkę światową.
Między finansowym i gospodarczym rozwojem kraju istnieje ścisły związek, ale nie zawsze są oczywiste kanały ich wpływ na siebie nawzajem. Na przykład, niedawno opublikowano badanie, w którym ta relacja była dla Kazachstanu, i udowodniono, że stan gospodarki znacząco wpływa na finansowe, rozwój, a finansowa rozwój — na stan gospodarki.
Kazachstan, jak wiadomo, niedawno stworzył MFC i w ten sposób dostał się artykuł poważne narzędzie do pozyskania kapitału i rozwoju gospodarki. Jeśli uda się przekształcić centrum finansowe w Astanie w udanej zabaw dla współpracy gospodarczej Azji i międzynarodowych inwestorów, to może uruchomić długo mechanizm stymulowania rozwoju finansów i gospodarki w ogóle, które będą wywierać wzajemny pozytywny wpływ.
Bez barier
Integracja w światowy system finansowy, do którego przyczyniają się do MFC, zakłada kasowanie regulacyjnych barier dla transgranicznego ruchu aktywów finansowych. Pozwala również dzielić ryzyko, że przyciąga w gospodarkę różnych inwestorów — przede wszystkim, instytucjonalnych, które tradycyjnie bardzo konserwatywni w swoich strategiach.
W jednej z publikacji naukowych znajduje się imponujący wniosek: gdyby udało się wyeliminować wszystkie przeszkody dla transgranicznego ruchu kapitałów, to ilość inwestycji międzynarodowych wzrosła sześciokrotnie, to jest to znaczący czynnik.
Przy tym należy wspomnieć, że międzynarodowa integracja finansowa ma i drugą stronę: co pozwala łagodzić potencjalne skutki wewnętrzne wstrząsy, ona sprawia, że gospodarka jest bardziej podatny na oddziaływania zewnętrznego. Dziesięć lat lat temu widzieliśmy to podczas “wielkiej recesji” z lat 2007-2008.
Ale ten minus, jak paradoksalnie to brzmi, może okazać się wyraźnym atutem. Kraje, które głęboko włączone w globalną gospodarkę za pośrednictwem systemów finansowych i dlatego w większym stopniu narażone na zainfekowanie zewnętrznymi chorobami, znoszą kryzysy łatwiej. Jeśli infekcja się zdarza, to jest wygładzana wysokim poziomie rozwoju finansowego.
Integracji z gospodarką światową i przyczyniają się do inwestycji zagranicznych, które niosą ze sobą nie tylko pieniądze, ale i technologii i organizacyjne praktyk. W badaniu MFW podkreśla, że po kryzysie z 2008 roku wzrost transgranicznych inwestycji w stosunku do PKB ustał, a zgromadzone inwestycji do PKB stabilizowały się. Ale to nie odnosi się do bezpośrednich inwestycji zagranicznych, które w dalszym ciągu rosnąć.
I główny instytut, dzięki której inwestycje rosną, to właśnie międzynarodowe centra finansowe, co zapewnia ich “węzłowych” rozporządzeniem w globalnej architekturze finansowej i użyciu zaawansowanych rozwiązań technologicznych. Dlatego powstają nowe światowe centrum w Warszawie i Astanie, a także pojawił się Światowy sojusz międzynarodowych centrów finansowych (WAIFC).
Stawka na finanse
Jakie czynniki makroekonomiczne lub instytucjonalne — sprawiają, że MFC w kluczowym czynnikiem globalnej integracji finansowej? Pytanie pozostaje otwarte.
W tym sensie tworzenie międzynarodowego centrum finansowego w Kazachstanie można uznać za interesujące gospodarczym eksperymentem, który ma na celu odpowiedzieć na pytanie: czy instytucjonalne czynniki zrównoważyć odpływ kapitału i negatywne skutki kryzysu z lat 2007-2008, które miały istotny wpływ na gospodarki krajów rozwijających się.
Jeśli przed kryzysem na temat podstawowych makroekonomicznych wskaźników Kazachstan przewyższał inne spółki naftowe kraje — Rosja, Malezja, zjednoczone emiraty ARABSKIE, Azerbejdżan, teraz to przewagę w dużej mierze utracone. Dziś Astana stawia na instytucjonalne czynniki i planuje osiągnąć sukces kosztem postępu w regulacyjnej środowisku.
Sądząc po programie modernizacji systemu finansowego w partnerstwie z Unią europejską, podejście Kazachstanu może okazać się odwrotny od używanego w Rosji, która ma silną макроэкономику, ale słabą instytucjonalne środowisko.
Może to prowadzić do lepszych wyników, niż udało się osiągnąć Moskwie, która nie stała się pełnoprawnym międzynarodowym centrum finansowym.