(Van links) Indrapath Thakur, Astha Jbz van de raad, Baby Priya en Jyoti Haldar op de DAV-Mukhyamantri School, Dantewada. Express
ALS DE dag nadert, Indrapath Thakur is worstelt om zijn zenuwen te werken. Een maand geleden, Thakur had kwam met een glimlach van zijn Klasse XII raad examen centrum in Dantewada — de Economie van papier was “niet moeilijk”, immers.
Maar de volgende dag, de 18-jarige kwam te weten dat hij zou moeten verschijnen voor het examen op 25 April met de andere studenten in het hele land, na klachten van een CBSE papier lek. De anderen waren verontwaardigd, maar Thakur ‘ s hart zonk. Voor, hij wist dat de uitdaging voor hem was het veel moeilijker dan voor de meeste anderen.
In Maoïstisch-hit Bastar, vast aan de onderkant van de ontwikkeling van de ladder, het is “onmogelijk” is voor de privé-centrum dat is coaching Thakur en zijn klasgenoten om open te blijven voor die extra maand buiten de school termijn. En zo, op de vooravond van de belangrijke examen, de leerlingen aan hun lot worden overgelaten.
“Stel je voor als je zou bestudeerd in een coaching centrum voor twee jaar, en opeens heb je het te doen op uw eigen. Het verandert iedere alles. We voelen ons niet vertrouwen. In de grotere steden, studenten hebben meer studie materiaal, of kan bellen docenten naar hun huizen. Maar hier, naslagwerken zijn beperkt, omdat ze niet te bereiken Dantewada… onze lessen waren alles,” zegt Jyoti Haldar, een klasgenoot van Thakur op de DAV-Mukhyamantri School. “Mijn familie woont op de landbouw en bos produceren. Als de examens had afgesloten met de Hindi-papier op April 2, ik zou het geholpen hebben met mijn familie in de velden. Ik heb nog om te helpen thuis, maar nu ben ik het niet te doen, zo veel als ik kan, omdat van het examen. Ik ben gevangen tussen,” zegt Thakur.
Een andere klasgenoot, Baby Priya, bracht een groot deel van de tijd in huis bij Arabhata aan de rand van Dantewada stad, het scannen van kranten en online nieuwssites op haar fragmentarisch Internet verbinding. “Ik had gehoopt om de nieuwsberichten te lezen dat het examen niet zou moeten worden heroverd, maar kwam ik verhalen van een aantal studenten die werden getroffen”, zegt Priya.
Thakur, die zingt goed, en Priya, die “gepassioneerd over het schilderij”, wilt toepassen op de Indira Kala Sangeet Vishwavidyalaya in Khairagarh. “De ingang test er is vertraagd. We weten niet wanneer het examen is, en als we de tijd hebben om te bereiden. Jyoti wil studeren massa communicatie aan Kushabhau Thakre Universiteit in Raipur, en voor dat ze te bestuderen van algemene en media studies. Deze ingang tests zal worden gehouden in Mei, en andere studenten had veel meer tijd voor te bereiden,” zegt Priya.
Leerkrachten op de DAV-Mukhyamantri School zijn zich ervan bewust dat niet alleen de herschikking unieke uitdagingen, maar ook dat de inzet veel hoger. “Voor een, al deze studenten verschijnen voor het examen in de engelse medium. Maar we leren in een mix van engels en Hindi, omdat ze niet kunnen worden dat vertrouwen. Sommige van deze studenten zijn eerste-generatie studenten die is opgegroeid niet eens weten Hindi, alleen Gondi. Als ze zien dat studenten van buiten, er is een gevoel van intimidatie, en dat is iets waar we mee bezig zijn. Maar de herschikking heeft getroffen moreel. Als ze niet door de herschikking, zullen zij hebben om thuis te blijven voor een jaar en hulp in de huis… vooral voor de meisjes, hun ouders kunnen hen niet toe om weer te vertrekken”, zegt een docent.
Op de Navodaya Vidyalaya residentiële school in Barsoor, op 40 km afstand, handelend opdrachtgever Sonwati Bhagat is dankbaar voor de kleine barmhartigheden. “Als de nieuwe data aangekondigd na 2 April, wanneer de raad examens afgesloten, hadden we geen manier om in contact te komen met onze studenten. Sommige van onze studenten komen uit dorpen in de Indravati rivier, die hebben geen elektriciteit of connectiviteit. We waren in staat om hen te informeren. Maar dan, na 2 April, moesten zij vertrekken naar huis, omdat de medewerkers van het hostel had om te vertrekken”, zegt hij.
Voor de laatste paar jaar, Bhagat zegt, de school is “trots” van een honderd procent pass percentage gebouwd op een systeem gestroomlijnd in het hostel. “In deze tijd, bijna twee maanden na de normale cursus, de 41-Commerce met de Economie stream studenten vroeg wakker en studeerde voor ongeveer 15 uur per dag, geholpen door leraren in het hostel. Dit betekende voortdurend toezicht, speciale aandacht voor gebieden van zwakte, en de “peer review”, zegt ze.
Zegt Pawan Negi, de zoon van een politie-inspecteur in Geedam, “Wanneer heb je altijd gehad docenten om u te begeleiden, om plotseling te studeren op uw eigen is erg moeilijk. Als ik twijfel nu, er is geen leraar te helpen… ik wilde naar een collegegeld centrum, maar in deze tijd van het jaar, ze zijn allemaal dicht.”
Bhagat is meer bezorgd over de 15 leerlingen die wonen in “interieur dorpen.” “We hebben geprobeerd om contact met ze op om te vragen hoe het met ze gaat, maar er is absoluut geen contact. Ik hoop dat ze verschijnen voor de examens uit hun dorpen, en dat ze het goed doen. We hebben nog nooit zo gespannen voor onze studenten”, zegt ze.
Negi zegt dat hij heeft geprobeerd om in contact te komen met hen ook. “Ze had me verteld dat na de planken, ze zou naar huis gaan en plukken mahua en tendu, zodat hun gezinnen konden verdienen voor het jaar. Ik keek op TV als studenten uit de stad zei dat hun vakantie plannen geruïneerd waren. In Bastar, er is zo veel meer op het spel,” zegt hij.
Voor al het laatste India Nieuws, download Indian Express App