Indiase demonstranten houden kaarsen en plakkaten tijdens een candle light vigil om te protesteren tegen het doden van de Indiase journalist Gauri Lankesh in Hyderabad(AP Photo/Mahesh Kumar A.)
Gerelateerd Nieuws
-
Gauri Lankesh moord: Dabholkar kin dringt er bij het Zingen van de politie te nemen Virendra Tawde in bewaring is gegeven,
-
Bid om in leven te blijven, Hindoe outfit leider vertelt seculiere schrijvers in Kerala
-
Regel van de Indische lelijk
Journalisten in Pakistan zijn geen vreemden voor gevaar. Vorig jaar, Pakistan werd uitgeroepen tot de vierde gevaarlijkste land ter wereld voor journalisten in een rapport van de Internationale Federatie van Journalisten (IFJ). Maar het is niet afschrikken, velen een dappere journalist van het nemen van risico ‘ s en de rapportage van de dingen die zeker kan grond in warm water. Sommige in de Pakistaanse media melden over zaken die voor veel mensen een taboe of gevaarlijk is, maar omdat we niet onze vrijheden toegekend; Pakistaanse journalisten hebben gevochten met hand en tand voor deze vrijheden.
We hebben alle soorten van vijanden van de staat, religieuze extremisten, terroristen en/of maffia, onder vele andere onpersoonlijke entiteiten. Maar het is niet alleen de journalisten die een risico lopen: onze samenleving is veranderd over de jaren; – intolerantie is nu zo wijd verspreid dat er soms een neiging om uiterst voorzichtig te zijn, zelfs in een privé-instelling. Ik zie iets van dezelfde soort gebeurt in India…zij het in een langzamer tempo, maar het is nog steeds gebeurt.
Bij Narendra Modi won de Indiase verkiezingen in 2014, ik schreef deze regels voor een Indiase publicatie:
“Voor elke progressieve Indiase, het had moeten zijn een dag van afrekening wanneer Modi was verkozen, maar het is verontrustend om te zien dat de meeste van hen waren niet eens bereid om toe te geven dat er iets ging verkeerd. De harde realiteit is dat zowel India als Pakistan kan even uitbuiting, onderdrukkende en onverdraagzame samenleving.” (‘The Shining’, Midden Op De Dag)
We weten niet wie gedood dappere Gauri Lankesh. Maar we weten wel dat met haar overlijden, diverse journalisten zal nu twee keer nadenken voordat ze een stand tegen de Hindutva brigade of wie zou nu heel voorzichtig te zijn wat ze zeggen of hoe ze het zeggen. Het is niet over journalisten of over India. Het is de menselijke natuur.
Neem het geval van Shaheed, Salman Taseer, en blasfemie wetten. Wanneer een zittende gouverneur werd vermoord door een religieuze extremist alleen voor de ondersteuning van een onschuldige Christelijke vrouw, beschuldigd van vermeende godslastering, het debat over godslastering wetten stierf een langzame dood in Pakistan. Als een dappere stem het zwijgen is opgelegd, stuurt een bericht naar anderen: neem niet een dergelijke stand weer of je ook zou de volgende kunnen zijn. Dit wil niet zeggen dat iedereen gemakkelijk het zwijgen opleggen. Er zijn nog een aantal zeer dappere mensen in mijn land die blijven praten over blasfemie wetten, die blijven uitdaging religieus fundamentalisme, die nog steeds niet uit de weg te bellen naar een spade een spade.
India is een veel groter land dan Pakistan en is de grootste democratie ter wereld, met een seculiere grondwet, maar als het cedes ruimte om extremistische krachten en fanatici vandaag, het zou niet lang duren voordat deze er is zoveel onverdraagzaamheid en polarisatie die het zou beginnen te stikken van de samenleving als geheel.
Volgens de 2017 World Press Freedom Index, Pakistan zich op 139 uit 180 landen; India gelederen op 136. Deze classificatie zou moeten zijn een oorzaak van zorg voor de Indiase media. Dingen veranderen niet gedurende de nacht. Intolerantie kruipt langzaam maar zeker, en leidt tot chaos. Wanneer afwijkende meningen het zwijgen is opgelegd, hetzij door middel van een kogel of een bedreigend telefoontje, het is alarmerend. Wanneer journalisten worden bedreigd, de media als geheel moet opstaan en roepen die een bedreiging voor de journalist in kwestie.
Het gebeurt niet zo maar. Als gevolg van politieke ideologieën, commerciële belangen en vele andere redenen, onze media is verdeeld. Als een liberale journalist meldt dat hij/zij wordt bedreigd, de rechtse media normaal gesproken maakt het licht van deze en/of begint vragen te stellen over de geloofwaardigheid van die journalist. Wanneer Hamid Mir, een van de bekendste TV-ankers op Geo Nieuws werd aangevallen, de meeste van onze media begon de aanval op het slachtoffer in plaats van het roepen van de daders. Voor sommige media, het was al over het commerciële belang – vast te leggen Geo-TV ‘ s ratings/markt, voor anderen was het over lust, degenen, die achter de gruwelijke aanval. Deze moeten leiden tot een debat over media-ethiek, maar het maakte het creëren van meer divisies.
Televisie kanalen zoals Republiek TV in India en BOL in Pakistan zijn voorbeelden van een nieuw soort journalistiek dat moet zelfs niet worden genoemd ‘journalistiek’. Wanneer wij de zendtijd naar ankers, analisten, de gasten die alleen spuwen gif tegen wie ze het niet eens zijn met of leiding haat campagnes op onze tv-schermen en is er geen actie ondernomen tegen hen, het betekent dat de staat zelf is medeplichtig.
Ik hoop van harte dat de Indiase media niet zal laten Gauri de moord stilte afwijkende meningen. We moeten pal staan united en ondersteunen elkaars stem te eren Gauri geheugen. Een afwijkende mening wordt gevaarlijk is, maar het is ook van essentieel belang, omdat de stem van onze samenleving geweten. Ook laten horen omdat kritiek spreekt boekdelen.
Mehmal Sarfraz is een Lahore op basis van journalist en tweets @Mehmal
Voor al het laatste Oordeel Nieuws, download Indian Express App
© IE Online Media Services Pvt Ltd