Swachh Bharat is niet te stuiten, niet langer een sarkari plan, Het is doorgedrongen in het land: Parameswaran Iyer

Gerelateerd Nieuws

• 

  Jharkhand Open Ontlasting Gratis 2018: CM Raghubar Das

• 

  Swachh Bharat missie: Jodhpur bewoners bevestigen vuilnisbakken om auto ‘ s te pakken rommel

• 

  Yogi Adityanath plannen te maken Ganga vervuiling gratis voor Ardh Kumbh

Parameswaran Iyer, Secretaris, Ministerie van Drinkwater-en Sanitaire voorzieningen, praat over de uitdagingen van de instandhouding van de Open Ontlasting Gratis dorpjes, zegt Swachh Bharat heeft overstegen kaste, benadrukt de rol van “twin kuilen” in het beëindigen handmatig opruimen en stemt in met de “incentive benadering” voor betere sanitaire voorzieningen.

PARAMESWARAN IYER: De Swachh Bharat Missie is aan de gang voor een paar jaar en in deze periode, de in het sanitaire bereik is gegaan met een stijging van 42 procent naar 64 procent. We zijn erg bewust van het feit dat het (Swachh Bharat) is een ‘gedragsverandering in beweging’. De Minister-president houdt van praten over de missie te veranderen in een janandolan (people ‘ s movement). Ik denk dat het de verbeelding van het land.

Alle regeringen van de lidstaten zijn aan boord. Staten zoals Jammu en Kashmir zijn aan de lage kant, terwijl landen als India, Himachal Pradesh en Kerala hebben meer bereikt dan de gewenste resultaten. Over twee lakh dorpen worden Open Ontlasting Gratis (ODF) en deze beweging moet worden volgehouden. Het is niet alleen over het bereiken van de status en vervolgens vergeten; we nodig om de mechanismen te creëren in het dorp niveau voor vaste en vloeibare afval management.

Er zijn een heleboel dingen die gedaan wordt voor voorlichting en onderwijs. We hebben een campagne gelanceerd van Mumbai genoemd ‘Darwaza Band’, die eigenlijk niet naar ‘sluit de deur tijdens de stoelgang’ en is gericht op zowel mannen en vrouwen. Amitabh Bachchan en Anushka Sharma, onze ambassadeurs van het merk, deelnemen aan deze campagne. Dan, op het meest fundamentele niveau, hebben we ‘Swachhagrahis’ opgeleide drijfveren die uit te gaan en op te voeden gemeenschappen over het belang van gedragsverandering.

AMITABH SINHA: Eerder ook vergelijkbare programma ‘ s zijn geïnitieerd door de regeringen van de lidstaten en het Centrum. Wat is kwalitatief verschillend van deze tijd?

Dit is de eerste keer in India, dat een Minister-president heeft genomen sanitaire voorzieningen uit de kast en zet het vierkant op de nationale agenda. Het is een game changer.

Wij zijn verhuisd van output naar outcome. In de vorige programma ‘s — of het was het Centrum van de sanitatie programma’ s van de jaren ’80, of de Nirmal Bharat Abhiyan — de focus lag meer op de bouw van de toiletten en de aanpak is meer doelgericht. Dingen zoals het hooghouden van ODF-status werd niet gewezen op, er was geen focus op vaste en vloeibare afval management. Het is allemaal wordt gekeken naar nu.

Wat is een schoon dorp? Het heeft te ODF, het heeft om het beheer van vaste afvalstoffen, en het heeft visueel schoon. Ik denk dat de algehele nadruk (van sanitatie programma ‘ s) moet worden op het bewerkstelligen van een verandering in het gedrag van mensen op alle niveaus.

AMITABH SINHA: Je hebt gezien sanitatie programma ‘ s worden uitgevoerd in andere delen van de wereld tijdens je wereldbank mandaat. Hebben andere landen gegaan door in dezelfde lijn als die van ons?

Een aantal van de VN-landen hebben zich verplicht tot het geven van volledige water-en sanitatievoorzieningen voor de mensen in 2030. Swachh Bharat heeft aanzienlijk omlaag gebracht van de nummers van die poepen in het openbaar. Landen zoals Bangladesh, bijvoorbeeld, had een zeer lage dekkingsgraad ongeveer 15 jaar geleden. Zij hebben veel energie en toewijding in de verbetering van de situatie. Zij richtten zich op de communicatie en het bewerkstelligen van een gedragsverandering. Vandaag, Bangladesh heeft open ontlasting bijna uit de weg gaat. Dan zijn er de landen in Afrika, zoals Ethiopië, die gebruik hebben gemaakt van het hun missie om een einde te open ontlasting. Indonesië is waardoor het een grote focus. India is wel wat er met al deze landen.

SHAILAJA BAJPAI: hoeveel van de open ontlasting probleem is een gedrags probleem en hoe veel van het is over het water?

Het is beide. Gedragsverandering is zeer belangrijk. Dit zijn de gewoonten die zijn verankerd in de mensen al eeuwen. Mensen gaan met elkaar in de open lucht voor een aantal redenen, zoals gebrek aan water. Water en sanitatie samen gaan.

Om ervoor te zorgen dat een dorp is ODF, dat we water nodig hebben. Dus, we richten ons op het leveren van stromend water naar ODF dorpen — het werd aangekondigd door de Minister van Financiën in zijn Begroting spraak.

Ook tijdens onze sanitaire voorzieningen schijven, we zijn het aanmoedigen van het gebruik van de ‘steile helling landelijke wc pannen’ in landelijke gebieden. Het is in wezen een wc-pot met een steile helling, en vergt minder water te spoelen. U moet een liter-en-een-half voor een landelijke pan, vergeleken met de vier of vijf liter gebruikt in een stedelijke pan. Het is allemaal een work in progress.

SHALINI NAIR: Één van de doelen van de Swachh Bharat Missie is om uit te roeien handmatig opruimen. Maar twee-en-een-half jaar in het station, en we zelfs nog niet gedocumenteerd het aantal handmatige aaseters in het hele land. U hoeft alleen maar te gaan ergens op het platteland van India om te zien dat de praktijk op grote schaal voorkomt.

Handmatig opruimen als een concept wordt behandeld door het Ministerie van Sociale voorzorg, maar het heeft een directe link naar de sanitaire voorzieningen. Voor ons is het over het omzetten van insanitary toiletten om hygienische toiletten, en dat is wat wij richten ons op het in landelijke gebieden. Volgens onderzoeken uitgevoerd door de regeringen van de lidstaten in 2013-14, deze omzetting verloopt op hoge snelheid. Waar zijn er gevallen van handmatig opruimen, de fysieke afhandeling van menselijke mest, het wordt gemeld aan de overheid en aan ons, en dan vragen wij meteen actie worden ondernomen.

SHALINI NAIR: Bikaner in Rajasthan was een van de eerste wijken worden verklaard ODF. Maar tijdens de rapportage uit de regio, vonden we enkele gevallen waar de toiletten werden gebouwd zonder kuilen. De Rs 12,000 dat wordt gegeven is niet voldoende om het bouwen van toiletten. Wij vonden ook gevallen waar de hele gram panchayat niet toiletten maar de dingen waren doodgezwegen te krijgen ODF-tag.

De Minister-president heeft duidelijk gemaakt dat hij niet wil dat de kwaliteit van dit proces te worden beïnvloed door de hoeveelheid. We willen ervoor zorgen dat het proces goed is. Als er toiletten gebouwd zonder kuilen, het is een probleem en moet worden opgelost. We proberen aan te moedigen de twin-pit-technologie, die is een complete zuiveringsinstallatie in zichzelf. Voorzover de kosten van het toilet betreft, varieert. Men kan het bouwen van een eenvoudige twin-pit toilet voor iets tussen Rs 10.000 en Rs van 20.000. Het is ook belangrijk om te onthouden dat het bedrag bepaald door de overheid, die is

Rs 12,000, is het niet de kosten van het toilet. Het is alleen maar een stimulans. Dus in Punjab, bijvoorbeeld, mensen zetten in hun eigen vermogen en het bouwen van de faciliteiten.

AMITABH SINHA: Hoe zorg je ervoor dat het districtsbestuur en lokale lichamen, niet blazen nummers in hun gretigheid de doelstellingen te realiseren? Kan je ons via het proces betrokken zijn bij het verklaren van een dorp ODF?

We hebben Swachh Bharat richtlijnen voor de verificatie dat zijn heel breed. Ons land is zeer uitgestrekt en one size does not fit all. Wanneer een dorp is ingesteld om te worden ODF of is gearing up te maken zoals een aankondiging, is er een open gram panchayat vergadering en iedereen stemt ermee in dat dorp is ODF. Dit zorgt voor transparantie. Na dit, is er een blok-niveau controleren, die vervolgens kunnen worden gevolgd door een wijk-niveau controleren. In sommige plaatsen, staats-ambtenaren voeren controles.

In Gujarat, het proces is nog strenger. Ze zijn het inhuren van een derde partij om het gedrag van het niveau van de staat controleert. Andere staten te zullen volgen dit proces snel. Binnen drie maanden van de ODF-zelf ‘verklaring’ van een dorp, er is een formele verificatie proces. Vervolgens een tweede keuring moet worden gedaan binnen zes maanden van de self-verklaring.

Afgezien van de controle maatregelen genomen door de staat, wij sturen ook op nationaal niveau monitoren. We zijn van plan van de commissie is een onafhankelijk verificatiebureau die zal gaan op een jaarlijkse basis en het uitvoeren van een derde partij enquête op het niveau van het huishouden.

Dan moeten we steunen de ODF-plan. Volgens de World Bank project, zal er een financiële prikkel voor deze. Staten worden ook het creëren van hun eigen mechanismen. Haryana is de aankondiging van de prikkels om te blokken voor de resterende ODF.

AMITABH SINHA: Heb je op een aantal gevallen waar de dorpen die werden uitgeroepen tot ODF hebben gleed terug? Wat doe je in zulke situaties?

Er zijn gevallen geweest. Als er een zaak komt aan onze merken, hebben we onmiddellijk melden aan het bestuur van de staat en ze het oplossen.

UNNI RAJEN SHANKER: Zodra een toestand bereikt volledige ODF-status, wat is het volgende doel?

Terwijl een van de primaire doelstellingen van de Swachh Bharat Missie is te ontdoen van het platteland van India van open ontlasting, het is niet genoeg. Effectieve vast en vloeibaar afval management is zeer belangrijk en er moet ook worden ‘visual’ reinheid. Wij hebben ontwikkeld, het ‘Dorp Swachhta Index’, op grond waarvan wij er drie of vier Swachhta parameters in het dorp of gram panchayat niveau en er dan voor zorgen dat het wordt uitgevoerd en in stand gehouden.

ODF is een parameter. Dan kunnen we kijken of er geen afval rond de huishoudens, openbare plaatsen in een gram panchayat — scholen, klinieken enz. Ook controleren We voor stilstaand water, dat is een eenvoudige indicator van het ontbreken van drainage. We zijn nu bezig met het versterken van deze vier parameters.

Vaste en vloeibare afval management vereist ook meer middelen en infrastructuur. Om ervoor te zorgen dat we proberen te integreren met andere lopende programma ‘ s zoals MGNREGA.

Tamil Nadu heeft een zeer goede beheer van vaste afvalstoffen model dat wordt uitgevoerd door middel van self-help groups. Ze zijn geconvergeerd 14e Commissie voor Financiën, Provinciale Commissie voor Financiën, MGNREGA en de Swachh Bharat fondsen.

UNNI RAJEN SHANKER: In de steden zijn er systemen om ervoor te zorgen dat het afval wordt verzameld van woningen en verzonden naar de stortplaats. Echter, in kleinere steden en het platteland van India, is er geen dergelijk netwerk en de inzameling van afval is nog steeds een groot probleem in deze onderdelen.

We hebben verschillende blauwdrukken op vaste en vloeibare afval management in het dorp-niveau en nu zetten we ze allemaal samen te komen met een plan. We zijn het bijeenroepen van een vergadering op het onderwerp met 130 district magistraten in Mussoorie.

Op decentraal niveau, ja, er is geen sanitaire netwerk. Er zijn geen dichtbevolkte clusters of appartement gebouwen en dus moeten we een ander model in deze plaatsen. Ook, als de PM is het benadrukken wij de noodzaak tot het ontwikkelen van een businessmodel uit afval. We moeten de lokale ondernemers — en in vele landen het doen.

Er zijn twee delen hier: vast afval en vloeibaar afval. Als je kijkt naar het vaste afval, het bestaat uit biologisch afbreekbare en niet-biologisch afbreekbaar afval. De meeste van de afvalstoffen die in de landelijke gebieden is biologisch afbreekbaar en we bevorderen de decentrale oplossingen, zoals compostering en biogasinstallaties in deze onderdelen. Vloeibaar afval is een beetje meer technische; ze zijn van twee-drie de soorten. Er is ‘zwart water’, die in wezen is het toilet water. In de landelijke gebieden, het zwarte water wordt verzorgd door twin-pit toiletten, een zuiveringsinstallatie in zichzelf. Dan is er ‘grijs water’ — dit kan keukenafval, zwemwater en ook de storm het water van de regen. We moeten manieren vinden om de gedesaggregeerde verschillende soorten water en verschillende soorten afval. Wij zijn op zoek naar verschillende modellen voor vaste en vloeibare afval management in de landelijke gebieden.

AMRITH LAL: Hoe veel van een probleem is kaste in de beslissing gedragspatronen als het gaat om sanitaire voorzieningen?

Ik denk dat dit programma (Swachh Bharat) heeft overstegen de kaste ding. Ik denk dat in de dorpen nu, er is een gevoel van gemeenschappelijkheid. Dat gezegd hebbende, het legen van een put is nog steeds een probleem. Het is ook een van de redenen waarom we proberen te bevorderen van de twin-pit-technologie. We krijgen iconische mensen, Bollywood-acteurs en andere mensen van invloed te zijn op lege kuilen, zodat de mensen begrijpen dat dit iets is wat iedereen zou moeten doen.

Een van de belemmeringen voor de bouw van een aparte put, uit onderzoek is gebleken, is dat veel mensen denken dat de pit gaat vullen zeer snel en wie is dan gaan om deze te legen. In meer stedelijke gebieden, een vacuüm truck kon het werk doen. In de landelijke gebieden, het is een beetje moeilijker voor vrachtwagens hun weg door de smalle steegjes. Dus we proberen nu mensen te overtuigen van het feit dat de twin-pit-technologie veilig en betrouwbaar is en dat het ledigen van de put is niet een taboe. Zodra u bij het sluiten van een put en wacht ongeveer een jaar, kun je eigenlijk gewoon uit de inhoud met uw hand. Het ziet eruit als gemalen koffie, is geurvrij en een zeer goede compost.

AMRITH LAL: Maar kunnen technologische oplossingen overwinnen diepgewortelde sociale overtuigingen?

Technologie is slechts één onderdeel van is, moeten wij ook een gemeenschap in beweging. In Swachh Bharat campagne, we maken gebruik van een zogenaamde term ‘triggeren’, waar het team op de grond probeert te activeren gedragsveranderingen om barrières voor de bouw en het gebruik van de toiletten. Het is een heel interessant proces waar het hele dorp gemeenschap komt samen — het is ‘Participatory Rural Appraisal’ (PRA). De goeroe van de PRA, Robert Chambers, is het werken met ons. Het was zijn idee dat we in een lege put.

(Tijdens de PRA oefening) In een dorp, de hele gemeenschap bij elkaar komt — alle rubrieken, alle kasten. Ze maken een kaart van het dorp, het identificeren van de plekken waar mensen poept in de open lucht. Iedereen erkent het. Het is een proces waarbij mensen worden gedwongen naar buiten te komen en te confronteren met het feit dat ze poepen in de open, samen met zaken zoals waarom zijn de kinderen ziek, hoe komt het dat de helft van het dorp heeft de toiletten en de andere helft niet. Dit creëert een soort van zelfbewustzijn en binding in de gemeenschap. Het is een sociaal proces en lost het probleem op.

VISHNU VARMA: Is de overheid op zoek is op het verstrekken van enige vorm van een incentive of een beloning voor degenen die goed presteren onder de campagne?

Ik volledig onderschrijven de incentive benadering. We hebben een programma in het kader van de wereldbank project waar een dorp dat blijft ODF krijgt extra geld van de overheid. Het zal worden uitgevoerd in de komende paar maanden.

Prikkels zijn erg belangrijk, in geld of in andere vormen. Veel nationale overheden zijn het aanbieden van een cash incentive om de ‘Swachhagrahis’ die mensen te motiveren. Voor elke ODF dorp, ze zijn een stimulans bedrag.

Er zijn ook veel gewone burgers, in het bijzonder de jeugd, die willen bijdragen (zonder enige aansporing). In Chhattisgarh vorig jaar, meer dan een lakh schoolkinderen schreef brieven naar hun ouders te zeggen dat ze moet toilet thuis. Het is dus de beweging die is belangrijk. Maar, ja, incentives zijn even belangrijk.

SRIJANA MITRA DAS: Samen met het optimisme, moet u ook in een groot deel van het pessimisme over het programma. Hoe kom je tegen?

De Minister-president is de motivator-in-chief. Hij vertelt over Swachh Bharat in bijna elke Mann ki Baat adres. Hij heeft veel gedaan om mensen te motiveren en tegen het cynisme rond Swachh Bharat. Tijdens mijn bezoeken in het hele land, die ik ben tegengekomen meer optimisme dan pessimisme.

Ik denk dat (de campagne) is niet te stoppen nu. We moeten werken met lidstaten die meer uitdagingen — UP, Bihar, Odisha. Samen vormen deze drie landen zijn goed voor 55 procent van de sanitaire problemen in India. We moeten meer focussen op een aantal lidstaten dan de anderen. Staten zoals Gujarat, Haryana en Uttarakhand hebben boven 80-90 procent dekking. Het is onze taak om te werken met meer staten, bieden meer technische bijstand aan landen die het nodig hebben… Dit is niet langer een sarkari (overheids) programma. Het is al doorgedrongen heel diep in het land en behoeften om verder te gaan.

Dit Idee Exchange werd gehouden op 31 Mei 2017

Voor al het laatste India Nieuws, download Indian Express App