Het is 74 jaar sinds Mahatma Gandhi hief de slogan ‘do or die’ in Bombay zitting van de All India Congress Committee, waardoor het initiëren van India in de massa opstand die uiteindelijk zou leiden naar het land van de vrijheid. Gandhi was het streven naar zelfbeschikking van de Indianen op verschillende niveaus voor de afgelopen decennia. Echter, de betekenis van de ‘Quit India ‘beweging’ op te leggen in de verbreding van zijn draagvlak te zijn onder de boeren, studenten en de lagere middenklasse.
Volgende Gandhi oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid op 8 augustus 1942, de Mahatma samen met de leiders werden gevangen gezet, waardoor de beweging leaderless. In de afwezigheid van een georganiseerde structuur, mensen die betrokken zijn bij de meest gedurfde en spontane handelingen van protest tegen de Britse overheersing. Spoorlijnen werden verstoord, politiebureaus werden afgebrand en telegraaf diensten vernietigd. De Britse wraak in felle termen met ‘lathi kosten’ en het maken van massa-arrestaties.
Een aspect van het verkeer dat wordt zelden gesproken over de manier waarop het moedigde vrouwen komen van de drempels van hun huizen en hun stem verheffen tegen de Britse overheersing. Met meerderheid van stemmen van de mannen achter de tralies, vrouwen gingen de straat op, slogans, het houden van openbare lezingen en demonstraties en zelfs voor het maken en transporteren van explosieven.
Vrouwen waren ook een van de ergste patiënten van de Britse vergelding. Het was gebruikelijk voor Britse ambtenaren te hard voer huishoudens en slap, slaan en verkrachten de vrouwen. Terwijl vrouwen nummering in honderden hadden deelgenomen aan onrust, er zijn sommige vrouwen die een duidelijk stempel wanneer men spreekt over de rol van vrouwen in de ‘Quit India in beweging’.
Bekijk Video:
Aruna Asaf Ali
Een discussie op Quit India is niet compleet zonder vermelding van de bijdragen gemaakt door Aruna Asaf Ali. Geboren in een middenklasse gezin in Haryana als Aruna Ganguly, werd ze een actief lid van het Congres na haar huwelijk in 1928. De eerste keer dat ze betrokken in een politieke agitatie werd tijdens het zout satyagraha in 1930 waarvoor zij werd veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf. Ze herinnerde zich voor de gedurfde act van het verhogen van de Driekleur op de Gwalior tank in het midden van politiegeweld na de Bombay Resolutie. Ze werd uitgeroepen tot een dader door de politie en haar goederen in beslag genomen. Vervolgens raakte ze betrokken bij de Royal Indian Navy opstand van 1946.
Matangini Hazra
De bijdrage van Matangini Hazra is een perfect voorbeeld van de betrokkenheid van de landelijke folk in de nationalistische strijd van 1942. Ze was geboren in het dorp Hogla in West-Bengalen. Geïnspireerd door de ideologie en de leringen van Gandhi, was ze vaak worden aangeduid als “Gandhi buri” (de oude mevrouw Gandhi).
In 1942, op de leeftijd van 73 jaar, Hazra led een processie van 6.000 mensen, voornamelijk vrouwen, om te plunderen een lokaal politiebureau. Toen ze bijna klaar waren, hun bestemming, de politie opende het vuur en verloor ze haar leven in het proces. Naar verluidt, ze stierf met de Driekleur in haar handen.
Sucheta Kripalani
Geboren in een familie van nationalisten in Ambala, Sucheta Kripalani is bekend als de eerste vrouwelijke minister-president van India. Haar meest actieve deelname in de Indische vrijheidsstrijd was tijdens de Quit India beweging. Vóór de oprichting van Quit India, Kripalani had opgericht de vrouwen afdeling van het Indiase Nationale Congres in 1940 met het doel om meer politiek bewustzijn onder vrouwen.
Toen ze te weten kwam van de arrestatie van de Congres leiders na de Bombay Resolutie, ze werd belast met de taak van coördinatie van de inspanningen tussen de deelnemende groepen. Het toepassen van elke poging om te houden van de ogen van de autoriteiten, reisde ze van plaats tot plaats, het dragen van boodschappen tussen de verschillende lokale leiders.
Er zijn tal van andere namen van vrouwen die geassocieerd worden met de handelingen van de buitengewone dapperheid tijdens de Quit India worstelt. In Orissa, Nandini Devi led een processie op 12-jarige leeftijd en werd al snel gearresteerd. Sashibala Devi aan de andere kant was betrokken bij de verspreiding van pamfletten, uitgegeven door ondergrondse organisaties.
In Assam, jonge meiden, zoals Kanaklata Baruah en Kahuli Devi is overleden wreedheden van de politie. Tileshwari Mahanta was een dappere vrouw die met succes hijsen van de Driekleur op de Behali thana in Assam.
Hoewel de beweging niet kon slagen in het gezicht van de Britse vergelding, zeker sloeg een gat in het Britse bestuur, het maken van de kolonisatoren realiseren dat de kosten van de uitspraak over het Indiase subcontinent was gestegen. Zes jaar langs de lijn, de Driekleur zou worden opgewekt om een bod afscheid van de Britse.
De opmerking over de rol van vrouwen in de vrijheidsstrijd, Mahatma Gandhi had gezegd: “Als de geschiedenis van de indiase strijd voor onafhankelijkheid komt om te worden geschreven, het offer gemaakt door de vrouwen van India zal bezetten de belangrijkste plaats.”
© De Indian Express Online Media Pvt Ltd