Zoals altijd gaven Microsoft, Nintendo en Sony vlak voor de E3-conferentie hun grote persconferenties. Jan Meijroos was in Los Angeles bij alle drie aanwezig en vat zijn indrukken samen.
Ieder jaar na de E3 is er onder journalisten een discussie over wie de E3 ‘gewonnen’ heeft. Een heerlijke onzinnige discussie waar ondergetekende graag aan mee doet. Als je alleen naar verkoopaantallen en inkomsten kijkt, is Nintendo natuurlijk heer en meerster de laatste jaren, maar qua prestige en impact – en daar gaat het in deze discussie om – gaat de strijd meestal tussen Microsoft en Sony. Vooraf gonsden dan ook de volgende vragen:
1) Houdt Nintendo nog wel een beetje van de echte gamers?
2) Komt er een nieuwe PSP en gaat Sony de prijsverlaging aankondigen?
3) Wat gaat Microsoft in hemelsnaam laten zien, heeft het bedrijf ook een draadloze controller in petto en komt er een portable gaming device?
Laat ik met Microsofts presentatie beginnen. De presentatie was sterk, goed opgebouwd en divers. Als je tijdens je conferentie Ringo Star, Paul McCartney, Yoko Ono en Steven Spielberg op je podium laat komen, maak je indruk, vooral in Amerika. Natuurlijk, het is een pr-stunt, maar het feit dat die grote namen er waren, was sterk en overtuigend.
Dan de games van Microsoft; Crackdown 2 en Left 4 Dead 2 waren aangename verrassingen. Forza III wordt een waanzinnige racer; de Xbox Live-arcadegame van Epic, Shadow Complex, wordt leuker dan je wellicht zou denken en Splinter Cell Conviction is volgens velen absoluut een van de games van de show. Slimme troef dus van Microsoft dat deze exclusief is voor de Xbox 360. Dat er nu een Metal Gear Solid-game naar de 360 komt, alsook Final Fantasy XIII (wat we al wisten maar wat opnieuw werd benadrukt), geeft aan dat steeds meer Japanse topontwikkelaars zich in het Xbox 360-kamp thuis voelen.
Grootste verrassing was natuurlijk Project Natal. Weg met de traditionele controller: de gamer wordt zelf de controller. Een apparaat dat je onder of boven je tv plaats en die jouw handelingen, gezicht, lichaam en stem herkent, waardoor je dus geen enkele controller meer nodig hebt. Je maakt gewoon de beweging die bij de game past. De techniek is revolutionair en gaat zelfs verder dan de Wii-besturing, maar het moet nog verder door ontwikkeld worden, naar mijn mening. Vooral de ‘verfact’ was ronduit clownesk en ik dacht serieus dat Microsoft hier een grap aan het maken was. Leuk met verf smijten op een virtueel verfbord, maar de nauwkeurigheid was ver te zoeken. Toen Peter Molyneux echter een techdemo van interactie met een jongetje liet zien, werd de zaal behoorlijk stil. De emotionele interactie was indrukwekkend, maar in hoeverre een dergelijke natuurlijke communicatie met een virtueel persoon een game op kan leveren, valt nog te bezien. Maar goed, Project Natals mogelijkheden zijn gigantisch.
Dan Sony. Vooraf was de info over de PSP Go al pijnlijk uitgelekt maar uiteindelijk is het natuurlijk wel een heel gelikt apparaatje. Dit is echt een handheld. Ik heb deze week Gran Turismo op PSP GO gespeeld, en dat voelde heerlijk. Toch waren het vooral de PS3-games die alles en iedereen wegbliezen. Uncharted 2, God of War III, Final Fantasy XIII en Final Fantasy XIV, MAG (met 256 spelers tegelijk online van de makers van de oorspronkelijke SOCOM) , de nieuwe Ratchet & Clank, Heavy Rain en misschien wel de mooiste game die ik ooit heb gezien; The Last Guardian.
Natuurlijk veel van de games die Sony toonde, komen pas in 2010. Maar moedertje lief, wat een pracht en praal. Vooral The Last Guardian maakte op mij veel indruk. Het is een spirituele opvolger van de twee vorige games van dezelfde makers: de culthit ICO gecombineerd met de grootsheid van Shadow of the Colossus. De grafisch oogverblindende, emotioneel geladen game vertelt het verhaal van een kind dat een legendarisch mythisch figuur ontmoet. Gevangen in een verboden vesting is er maar een weg naar vrijheid: ze moeten elkaar leren vertrouwen. De combinatie van de beelden, de muziek en de sprookjesachtige sfeer deden mij bijna een paar traantjes wegpinken. En ja, ook Sony komt met draadloze controllers en die lijken in sommige gevallen wel de Wii MotionPlus mogelijkheden te overstijgen. Ik zag weer veel typische, innovatieve PlayStation-ideeën die kunnen leiden tot hele interessante, toegankelijke concepten.
En dan Nintendo. Een vrij zakelijke en ietwat timide presentatie maar eindelijk weer eens echte games. Super Mario Galaxy 2, een nieuwe Super Mario Bros. voor de Wii en ook nog eens een nieuwe Metroid. Dit zijn games waar de Nintendo-achterban blij van wordt, al lijkt Super Mario Galaxy 2 in alle eerlijkheid meer een Super Mario Galaxy anderhalf dan daadwerkelijk een compleet nieuw deel. Ook op de DS valt er genoeg te spelen voor de echte gamer met een nieuwe Zelda, een nieuwe Golden Sun en een nieuwe Mario & Luigi-rpg. Daarnaast natuurlijk ook veel casual games die in commercieel opzicht weer alles en iedereen zullen overstijgen maar waar ik persoonlijk wat minder warm van word. Wii Sports Resort zag er best leuk uit, Wii Vitality is meer een applicatie dan een game en Wii Fit Plus is meer fitness voor (huis)vrouwen en bejaarden; althans dat doen de filmpjes vermoeden. Dan waren er ook nog een handjevol ‘volwassen’ games van third-party uitgevers, maar die zagen er meteen stukken minder uit dan Nintendo’s eigen portfolio. Alleen Red Steel 2 stak er met kop en schouders bovenuit.
Al met al heb ik een Nintendo gezien dat stevig in het zadel zit, zeer zelfverzekerd is en naast casual games eindelijk weer eens ‘echte’ games gaat maken. Microsoft heeft een hele sterke line-up en Project Natal biedt veel mogelijkheden voor de toekomst. Mogelijkheden die vooral voor de mainstream gamer bedoeld lijken te zijn. Sony toonde het meeste vuurwerk en de overall sterkste line-up, ware het niet dat veel voor de PS3 pas volgend jaar uitkomt. Als er dan toch een winnaar aangewezen moet worden dan vind ik dat Sony dat geworden is, net voor Microsoft.